-
Nota biograficzna
Pierwsza solistka baletu Teatru Wielkiego w latach 1986-2005. Zamężna Morka, ale na scenie używała zawsze panieńskiego nazwiska. Urodziła się w Warszawie. Jeszcze jako uczennica warszawskiej szkoły baletowej debiutowała na scenie Teatru Wielkiego jako Lalka i Klara-dziewczynka w szkolnym przedstawieniu Dziadka do orzechów (chor. G. Ledjach, muz, P. Czajkowski, 1976). W 1982 roku została laureatką II nagrody w kategorii juniorów IV Ogólnopolskiego Konkursu Tańca i Choreografii w Gdańsku, przygotowana przez Krystynę Popławską, która była najważniejszym z jej szkolnych pedagogów. W 1982 roku ukończyła szkołę i otrzymała angaż do zespołu baletowego Teatru Wielkiego w Warszawie. W dwa lata później wzięła udział w V edycji gdańskiego konkursu zdobywając tym razem I nagrodę w kategorii seniorów. W 1985 roku została półfinalistką V Międzynarodowego Konkursu Baletowego w Moskwie, gdzie wystąpiła z Arkadiuszem Stępniem przygotowana przez teatralnego pedagoga Ninę Daniłową.
Z Teatrem Wielkim była związana przez wszystkie lata swojej kariery: najpierw jako tancerka zespołowa, od 1984 roku koryfejka, w rok później solistka, aż w 1986 roku awansowała do rangi pierwszej solistki. Występowała w baletach klasycznych i neoklasycznych, tworząc także kreacje liryczne i skrzące się wirtuozerią techniczną. W jej dorobku znalazły się następujące role i partie taneczne: Przyjaciółka Giselle (1983), tytułowa Giselle (1987) i solistka w pas de deux I aktu (1990) w Giselle (chor. trad. / A. Gridin, I. Michajliczenko, muz. A. Adam), jedna z Driad w Mitach (chor. T. Kujawa, muz. K. Szymanowski, 1982), Przyjaciółka Lise (1983) i Lise (1988) w Córce źle strzeżonej (chor. F. Ashton, muz. F. Hérold), Wróżka Candide, Wróżka Srebra i Wróżka Violante (1983), Wróżka Szafirów, Wróżka Fleur de Farine (1984), Wróżka Bzu (1985), Wróżka Miettes de Pain, Księżniczka Aurora i Księżniczka Florina (1986) w Śpiącej królewnie (chor. trad. / P. Gusiew, muz. P. Czajkowski), Narzeczona (1983), pas de quatre (1984) i Odetta-Odylia (1985) w Jeziorze łabędzim (chor. trad. / B. Chaliułow, muz. P. Czajkowski), Nancy i solistka w II akcie La Sylphide (chor. A. Bournonville, muz. H. S. Løvenskield, 1984), M-lle Grisi w Grand pas de quatre (chor. trad. / A. Alonso, muz. C. Pugni, 1984), pas de trois w La Ventana (chor. A. Bournonville, muz. H. Ch. Lumbye, V. C. Holm, 1984), solistka w balecie Miłość i ból, i świat, i marzenie (chor. J. Neumeier, muz. G. Mahler, 1984), Biała Dziewczyna i Dziewczynka w Goi (chor. T. Kujawa, muz. J. Rodrigo, J. Turina, 1985), tytułowa Julia w Romeo i Julii – pas de deux (chor. M. Béjart, muz. H. Berlioz, 1985), pas de trois (1993), solo Białych Łabędzi w III akcie (1995) i Odetta-Odylia (1996) w Jeziorze łabędzim (chor. trad. / K. Siergiejew, muz. P. Czajkowski), Soledad w Popołudniowej sjeście (chor. A. Méndez, muz. E. Lecuona, 1986), solistka w balecie Adagio hammerklavier (chor. H. van Manen, muz. L. van Beethoven, 1986), Grzeczna Dziewczyna i taniec Perpetuum mobile w Balu kadetów (chor. D. Lichine, muz. J. Strauss, 1986), solistka w Wariacjach „Don Juana” (chor. M. Béjart, muz. F. Chopin, 1987), Brylant w Panu Twardowskim (chor. T. Kujawa, muz. L. Różycki, 1987), Klara (1989), Lalka (2000) i Taniec chiński (2001) w Dziadku do orzechów (chor. A. Glegolski, muz. P. Czajkowski), Chloe w Dafnisie (chor. W. Wołk-Karaczewski, muz. M. Ravel, 1989), solistka w Grand pas z Paquity (chor. M. Petipa, muz. L. Minkus, 1989), Solistka II w Nienasyceniu (chor. Z. Rudnicka, muz. T. Stańko, 1990), solistka w balecie Three Pieces (chor. H. van Manen, muz. G. Bacewicz, 1990),
Na sezon 1990/91 związała się z zespołem Hamburg Ballett Johna Neumeiera, ale wróciła na scenę warszawską. Kolejne jej osiągnięcia w Teatrze Wielkim, to: Marina w Greku Zorbie (chor. L. Massine, muz. M. Theodorakis, 1992), Muza w Le Caprice du sort (chor. Z. Rudnicka, muz. A. Salieri, 1992), Ciboulette i Kankanistka w Brazylijczyku w Paryżu (chor. L. Massine, muz. M. Małecki wg J. Offenbacha, 1992), Taniec siedmiu zasłon w operze Salome (muz. R. Strauss, reż. M. Weiss-Grzesiński, chor. E. Wesołowski, 1993), Pani R. w Grach (chor. E. Wesołowski, muz. R. Maciejewski, 1993), Głos IV w Dies irae (chor. E. Wesołowski, muz. R. Maciejewski, 1993), Ewa w scenie baletowej opery Raj utracony (muz. K. Penderecki, reż. M. Weiss-Grzesiński, chor. E. Wesołowski, 1993), Lauretta jako La Gitana w balecie La Gitana (chor. P. Lacotte wg F. Taglioniego, muz. J. Schmidt, D. Auber, J. Stefani, 1993), solistka w III Symfonii (chor. K. Pastor, muz. H. M. Górecki, 1994), solistka w scenie La Gazza Ladra w Rossinianach (chor. A. Fodor, muz. G. Rossini, 1995), Flora w Carmina burana (chor. A. Fodor, muz. C. Orff, 1995), Wróżka Delikatności, Wróżka Szczodrości, Wróżka Brylantów (1997), Księżniczka Florina (1998), Wróżka Beztroski (2000) i Kotka (2004) w Śpiącej królewnie (chor. trad. / J. Grigorowicz, muz. P. Czajkowski), Druhna i Matka w Harnasiach (chor. E. Wesołowski, muz. K. Szymanowski, 1997), Dwórka (1998) i Królowa (1999) w Trzech muszkieterach (chor. A. Prokovsky, muz. G. Verdi), tancerka w zespołowej scenie baletu Fortepianissimo (chor. L. Massine, muz. F. Chopin, 1999), I solistka w Sylfidach (chor. M. Fokin / J. Piasecki, muz. F. Chopin, 2000), Volpina w La dolce vita (chor. Z. Rudnicka, muz. N. Rota / K. Dębski, 2000), jeden z Czterech Małych Łabędzi i Przyjaciółka Księcia w Jeziorze łabędzim (chor. I. Muchamiedow, muz. P. Czajkowski, 2001), pas d’action w Bajaderze (chor. trad. / N. Makarowa, muz. L. Minkus, 2004) oraz Piastunka Julii w Romeo i Julii (chor. E. Wesołowski, muz. S. Prokofiew, 2005). Tą ostatnią rolą 1 grudnia 2005 roku artystka pożegnała się ze sceną.
Otrzymała Medal im. Leona Wójcikowskiego, przyznawany przez Polski Teatr Tańca w Poznaniu z okazji Międzynarodowego Dnia Tańca wybijającemu się tancerzowi lub tancerce młodego pokolenia (1985) oraz Nagrodę Artystyczną Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego II stopnia za swoje osiągnięcia w przedstawieniach Jezioro łabędzie i Śpiąca królewna (1986). Wystąpiła także w filmie Trzy kroki od miłości (reż. R. Rydzewski, 1987). Po zakończeniu kariery pierwszej solistki baletu poświęciła się życiu rodzinnemu.
Joanna Sibilska-Siudym
