Mirosław Gordon

Pierwszy solista baletu Teatru Wielkiego w latach 1987-91. Wcześniej był solistą baletu Opery Bałtyckiej w Gdańsku, a później pierwszym solistą Ballet National de Nancy et de Lorraine (obecnie pn. CNN Ballet de Lorraine).

Urodził się w Więcborku. W latach 1975–84 uczył się w gdańskiej szkole baletowej pod kierunkiem Z. Jasmana, B. Chojnackiego, T. Wasiliewej i N. Bierieziny. W 1984 roku wraz z Darią Dadun zdobył II nagrodę na V Ogólnopolskim Konkursie Tańca i Choreografii w Gdańsku. Pierwsze trzy sezony po ukończeniu szkoły spędził w balecie Opery Bałtyckiej, początkowo jako koryfej, ale już po roku został solistą. Ważniejsze role na gdańskiej scenie to: Jazon w Medei (chor. G. Klauzner, muz. J. Łuciuk), Książę Albert w Giselle (chor. trad. / K. Ter-Stiepanowa, muz. A. Adam), Don José w Carmen-suicie (chor. B. Slovák, muz. Bizet / R. Szczedrin) i Colin w Córce źle strzeżonej (chor. B. Slovák, muz. F. Hérold).

W sezonie 1986/87 przeniósł się do Warszawy i został solistą w balecie Teatru Wielkiego, a już w następnym sezonie otrzymał awans na pierwszego solistę. Tańczył takie czołowe role w repertuarze klasycznym i neoklasycznym, jak: Książę w Kopciuszku (chor. O. Winogradow, muz. S. Prokofiew, 1988), Rinaldo w Figlach szatana (chor. W. Gruca, muz. S. Moniuszko, A. Münchheimer, R. Augustyn,1988), Romeo w Romeo i Julii – pas de deux (chor. M. Béjart, muz. H. Berlioz, 1988), solista w balecie Three Pieces (chor. H. van Manen, muz. G. Bacewicz, 1988), Szkot w pas de deux Sylfidy i Szkota w Balu kadetów (chor. D. Lichine, muz. J. Strauss, 1988), Colas w Córce źle strzeżonej (chor. F. Ashton, muz. F. Hérold, 1988), Zypcio w Nienasyceniu (chor. Z. Rudnicka, muz. T. Stańko, 1988), Książę w Dziadku do orzechów (chor. A. Glegolski, muz. P. Czajkowski, 1989), Książę Albert w Giselle (chor. trad. / A. Gridin i I. Michajliczenko, muz. A. Adam, 1989), pas de deux z baletu Korsarz (chor. trad. / N. i S. Aleksandrow, muz. R. Drigo, 1989) w Galowym wieczorze baletowym, Książę Zygfryd w Jeziorze łabędzim (chor. trad. / K. Siergiejew i N. Dudinska, muz. P. Czajkowski, 1990), Basilio w Don Kichocie (chor. A. Glegolski, muz. L. Minkus, 1990) oraz solista w Serenadzie (chor. G. Balanchine, muz. P. Czajkowski, 1991).

Był pierwszym wykonawcą roli Edgara w Systemie dra Smoły i prof. Pierza (chor. W. Gruca, muz. S. Kisielewski, 1988) oraz tytułowym Dafnisem (chor. W. Wołk-Karaczewski, muz. M. Ravel, 1989) i Narcyzem (chor. Z. Rudnicka, muz. N. Czerepnin, 1989), Wacławem w Grach (chor. E. Wesołowski, muz. C. Debussy, 1989), Fryderykiem w Muzach Chopina (chor. W. Wołk-Karaczewski, muz. F. Chopin, 1991) i Głosem I w Dies irae (chor. E. Wesołowski, muz. R. Maciejewski, 1991). W 1989 roku otrzymał Medal im. Leona Wójcikowskiego przyznawany wybijającym się tancerzom młodego pokolenia, a rok później – Medal Wacława Niżyńskiego od Polskiej Agencji Artystycznej „Pagart” i Nagrodę Artystyczną Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego.

W 1991 roku razem z solistką Darią Dadun wyjechał za granicę. Przez kilka miesięcy występował w Städtische Bühnen w Dortmundzie, a w listopadzie 1991 roku został pierwszym solistą w Ballet National de Nancy et Lorraine pod dyrekcją Pierre'a Lacotte'a. Tańczył w jego choreografiach role solowe w takich baletach: Giselle, Marco Spada, L’Ombre, Te Deum, La Proie i innych, ale także w kompozycjach choreograficznych takich twórców, jak: M. Fokin, G. Balanchine, B. Niżyńska, A. de Mille, J. Limón, R. Petit, H. van Manen, O. Araiz, J. Kylián. Po zmianie wizerunku i nazwy zespołu na Centre Choréographique National – Ballet de Lorraine występował m.in. w baletach C. Armitage, A. Preljocaja, M. Airaudo, J. Bouvier i P. Ribeiro.

Jeszcze trzykrotnie wystąpił gościnnie na scenie Teatru Wielkiego w Warszawie: w lutym 1993 roku tańczył Księcia Alberta w Giselle z Amayą Iglesias w roli tytułowej i z Darią Dadun jako Mirtą, w maju 1993 roku z Ballet National de Nancy et de Lorraine oraz w 2005 roku z tym samym zespołem, ale już pod nazwą CCN-Ballet de Lorraine. W 1999 roku otrzymał dyplom pedagoga tańca klasycznego w Centre National de la Danse w Paryżu, a w roku 2003 został odznaczony Orderem Sztuki i Literatury (Chevalier de l’Ordre des Arts et des Lettres). Pożegnał się ze sceną w 2011 roku i został inspicjentem w zespole CNN-Ballet de Lorraine.

Joanna Sibilska-Siudym