-
Nota biograficzna
Wanda Bargiełowska (Bargiełowska-Kutkowska, Bargiełowska-Bargeyllo)
Mezzosopran. Solistka Teatru Wielkiego w Warszawie. Absolwentka Akademii Muzycznej w Gdańsku, gdzie studiowała pod kierunkiem Barbary Iglikowskiej. Ukończyła także tamtejszą Akademię Medyczną i pracowała w zawodzie lekarza. Debiutowała w warszawskim Teatrze Wielkim jako Łarina w Eugeniuszu Onieginie Czajkowskiego. Występowała w wiodących partiach mezzosopranowych: Marceliny w Weselu Figara Mozarta, Oktawii w Koronacji Poppei Monteverdiego i Berty w Cyruliku sewilskim Rossiniego. Była także wyrazistą Cześnikową, a później Starą Niewiastą w kolejnych inscenizacjach Strasznego dworu Moniuszki. Ważne w jej dorobku stały się partie Verdiowskie, m.in. Emilia w Otellu, Meg Page w Falstaffie, Fenena w Nabuccu, Ulryka w Balu maskowym i Amneris w Aidzie, kiedy to potrafiła dostosowywać głos do partnerów i charakteru inscenizacji (np. przy skromnym wolumenie pięknego sopranu Hasmik Papian jako tytułowej Aidy, równie lekko a doskonale śpiewała swoją Amneris).
Urodziwa blondynka, pełna scenicznego temperamentu, sugestywnie grała Karczmarkę w Borysie Godunowie Musorgskiego, Dorotę w Krakowiakach i Góralach Stefaniego/Bogusławskiego i Jentę w Skrzypku na dachu Bocka (1994). Jej domeną bez wątpienia pozostawał jednak repertuar współczesny. Jako niesamowita Królowa Draga w Manekinach Zbigniewa Rudzińskiego stworzyła kreację i powtarzała ją podczas gościnnych występów teatru w różnych miastach i krajach 85 razy! Wyróżniała się w Gwieździe Krauzego, Mistrzu i Małgorzacie Kunada, Bramach raju Bruzdowicz i Czarnej masce Pendereckiego. Przez pewien czas współpracowała z Operą Śląską. W latach 1982–1985 była solistką monachijskiego Staatstheater am Gärtnerplatz. Występowała także w teatrze operowym w Hagen. W 1983 roku wygrała konkurs na interpretację muzyki Wagnera, organizowany w Bayreuth. Umożliwiło jej to uczestnictwo w kursie mistrzowskim, któremu patronował osobiście wielki reżyser i wnuk kompozytora, Wolfgang Wagner. Później wzięła udział w warszawskiej realizacji Pierścienia Nibelunga Wagnera (1988–1989) pod batutą ówczesnego dyrektora teatru, Roberta Satanowskiego. Wystąpiła we wszystkich częściach tetralogii: Złocie Renu (Fricka, Erda), Walkirii (Grimgerde), Zygfrydzie (Erda) i Zmierzchu bogów (Norna I). W kwietniu 2008 roku obchodziła 40-lecie swojej działalności artystycznej, wykonując partię Cześnikowej w uroczystym spektaklu Strasznego dworu Moniuszki. Partię Hanny śpiewała wtedy jej córka, Anna Kutkowska-Kass (sopran koloraturowy), która również występowała na scenie Teatru Wielkiego.
