Annelies Corrodi

Ukończyła monachijską Akademię Sztuk Pięknych. W latach 1957–1961 pracowała jako etatowy scenograf w Operze w Wiesbaden, a od 1961 do 1968 r. była głównym scenografem Teatru Bazylejskiego.  Projektowała także przestrzenie do spektakli na scenach Gärtnerplatztheater w Monachium, Opery Comique w Paryżu, La Scali w Mediolanie, Teatro dell'Opera w Rzymie, Grand Theatre w Genewie, Operze w Seattle. Jako jedna z pierwszych scenografów na świecie budowała przestrzeń sceniczną przy pomocy projekcji świetlnych. W 1974 r. zaproponowano jej pracę z reżyserem Ottonem Fritzem nad Tannhäuserem Wagnera w Teatrze Wielkim w Warszawie. Była to pierwsza opera wagnerowska grana po odbudowie teatru w 1965 r. Corrodi nie zabudowała sceny, a jedynie ustawiła ekrany dla snopów światła bijących z 18-u projektorów wyposażonych w preparowane przez nią płaskie soczewki. Na każdej z tych szklanych płytek malowała drobne elementy graficzne, które później  rzucane na scenę, łączyły się w fantazyjne wzory i zalewały przestrzeń intensywnymi barwami. Przygotowanie tych elementów zajęło jej łącznie około 600 godzin! Krytycy zgodnie chwalili ją za oryginalność i wyobraźnię plastyczną. Zdaniem wielu była to najbardziej udana premiera pierwszej dekady działalności Teatru Wielkiego w nowo odbudowanym budynku.