Tadeusz Bursztynowicz

Tadeusz
Bursztynowicz
21.03.1920
Złoczew
06.05.1985
Szczecin
  • Bursztynowicz Tadeusz (fotografia)

    Benedykt Jerzy Dorys

  • „Mazepa” Tadeusz Szeligowski 1958-11-27

  • „Pan Twardowski” Ludomir Różycki, 1959-03-05

Nota biograficzna

Tadeusz Bursztynowicz (21 III 1920 Złoczew, pow. Sieradz – 6 V 1985 Szczecin), dyrektor teatru. We Włodzimierzu Wołyńskim i we Lwowie uczęszczał do szkoły muzycznej. Od 1943 r. przebywał w Warszawie; był żołnierzem podziemia, pracując jednocześnie jako urzędnik, a potem kelner w restauracji Znachor. W stopniu podporucznika (pseudonim „Miś”) wziął udział w Powstaniu Warszawskim, a po jego upadku przeszedł przez obóz w Pruszkowie. Gdy znalazł się w Krakowie (1945), spotkał tam Adama Didura, u którego podczas okupacji pobierał lekcje śpiewu. Okazał się jednak urodzonym menedżerem.

Będąc administratorem i dyrektorem Opery Śląskiej (1945–1950), zapewnił tej scenie stabilność i możność artystycznego rozwoju; tuż po wojnie przez półtora roku prowadził teatr na własną odpowiedzialność finansową jako de facto prywatny jego właściciel. Okazał się skutecznym i dobrze pamiętanym dyrektorem Operetki Warszawskiej (1953–1957, 1960–1970), kładł zręby pod ukształtowanie teatru muzycznego w Szczecinie (1971–1985) o wszechstronnym repertuarze, także operowym i baletowym. Doprowadził tam do otwarcia Opery na Zamku. Zajmował się też reżyserią.

Dwukrotnie był dyrektorem Opery Warszawskiej. W latach 1950–1952 kierował przedsiębiorstwem pod nazwą Państwowa Opera i Filharmonia Warszawska i oddzieloną już od Filharmonii (1952) Państwową Operą Warszawską. Rozpoczął wówczas przebudowę gmachu Romy, by zapewnić tej scenie godne warunki działania. Wiosną 1957 r. przyjął dyrekcję i kierownictwo artystyczne Państwowej Opery w Warszawie, lecz w atmosferze walki o tytuł dyrektora odbudowywanego Teatru Wielkiego jesienią 1959 r. zrezygnował ze stanowiska.

W pracy dyrektorskiej cechowała go energia i wysoka kultura osobista. Znaczna część środowiska artystycznego uznawała jego kompetencje i darzyła sympatią – w domowych pamiątkach po nim zachowały się listy od Jarosława Iwaszkiewicza, Andrzeja Stopki, Ady Sari, Ewy Bandrowskiej-Turskiej, Olgi Sawickiej, Tadeusza Szeligowskiego, Adama Didura, Zygmunta Latoszewskiego, Stefana Beliny-Skupiewskiego, Jerzego Semkowa, Roberta Satanowskiego.

Jego żoną była śpiewaczka Jadwiga Lachetówna (ceniona solistka Opery Śląskiej), syn Jacek Bursztynowicz jest aktorem.

 

Za: Słownik biograficzny teatru polskiego, t. III (w druku)

Multimedia

Zdjęcia

  • Bursztynowicz Tadeusz (fotografia)

    Benedykt Jerzy Dorys

  • „Mazepa” Tadeusz Szeligowski 1958-11-27

  • „Pan Twardowski” Ludomir Różycki, 1959-03-05

Druki teatralne

  • Afisz Repertuarowy 23-04-1951 – 29-04-1951

  • Afisz premierowy „Harnasie” Karol Szymanowski 1951-12-29

  • Afisz „Straszny Dwór” z dnia 17-07-1952. Państwowa Opera w Warszawie Hala Mirowska

  • Afisz. Uroczyste przedstawienie w 100 rocznice premiery na scenie Warszawskiej „Halka” Stanisław Moniuszko 01-01-1958

  • Afisz premierowy. „Hrabina” Stanisław Moniuszko 29-06-1951

  • Afisz premierowy.„Popołudnie Fauna” Claude Debussy 1958-03-08

  • Wkładka obsadowa. „Mazepa” Tadeusz Szeligowski 1958-11-27

  • Afisz premierowy.„Szeherezada” Nikołaj Rimski-Korsakow 1958-03-08

  • Afisz premierowy. „Pietruszka” Igor Strawiński 1958-03-08

  • Afisz premierowy. „Pan Twardowski” Ludomir Różycki 1959-03-05

  • Afisz premierowy. „Mazepa” Tadeusz Szeligowski 1958-11-27

  • Afisz obsadowy „Romeo i Julia” Siergiej Prokofiew 1954-07-01

  • Wkładka premierowa. „Pan Twardowski” Ludomir Różycki 1951-02-16

  • Afisz premierowy „Pan Twardowski” Ludomir Różycki 1951-02-16

  • Wkładka obsadowa „Pan Twardowski” Ludomir Różycki 23-10-1951

  • Afisz obsadowy „Harnasie” Karol Szymanowski 1952-07-12

  • Wkładka premierowa „Faust z Nocą Walpurgii” Charles Gounod 28-07-1956