Walerian Bierdiajew - dyrygent, dyrektor Teatru Wielkiego. Studiował w Lipsku teorię, kompozycję muzyki i dyrygenturę. Debiutował w 1906 roku, wystawiając Eugeniusza Oniegina Czajkowskiego w Dreźnie i Lipsku. W latach 1907−1921 przebywał w Rosji, pełniąc obowiązki dyrygenta orkiestry Teatru Maryjskiego i Domu Ludowego w Petersburgu. Pod jego batutą w operze występowali najlepsi śpiewacy tamtych lat, m. in. Matnia Battistini i Adam Didur. W okresie 1921−1925 dyrygował w Polsce i innych krajach europejskich, następnie do 1930 r. przebywał w ZSRR, prowadząc kolejno orkiestry filharmoniczne w Leningradzie, operowe w Kijowie, Charkowie, Odessie i Swierdłowsku. Wykładał dyrygenturę w Muzyczno-Dramatycznym Instytucie im. Łysenki w Kijowie. W 1927 r. powrócił do Warszawy, gdzie został dyrygentem Teatru Wielkiego i profesorem Konserwatorium Warszawskiego. Do jego uczniów w klasie dyrygentury należeli m. in. B. Lewandowski, A. Malawski, Z. Szczepański, T. Wilczak, B. Wodiczko. Na stołecznej scenie Teatru Wielkiego dyrygował takimi operami jak: Aida Verdiego (1933), Jonny spielt auf Křenka (1934), Parsifal Wagnera (1934), baletem Legenda o Józefie Straussa (1937). Podczas okupacji wykładał w tajnym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie, gdzie pod jego kierunkiem studiował m.in. J. Krenz. W 1945 r. uczył w Wyższej Szkole Muzycznej im. Chopina w Warszawie, później działał w Krakowie jako dyrygent i pedagog. W latach 1949−1954 był dyrygentem opery i profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Poznaniu, po czym objął stanowisko dyrektora opery w Warszawie oraz klasę dyrygentury w warszawskiej PWSM. Przyjęty z wielkimi nadziejami, trafił na bardzo trudny okres w dziejach opery warszawskiej.  Do powojennych uczniów Bierdiajewa należeli m. in. H. Czyż, S. Has, S. Skrowaczewski, S. Stuligrosz. Dwukrotnie otrzymał Nagrodę Państwową (1953, 1955).

• kierownictwo muzyczne, Eugeniusz Oniegin, 25.06.1949
• kierownictwo muzyczne, Lohengrin, 13.03.1956
• kierownictwo muzyczne, Jolanta, 04.05.1955