-
Nota biograficzna
BOLESŁAW OSIK (21 XI 1927 Warszawa – 19 IX 1990 Warszawa), statysta. Czas wojny przebył w Warszawie, w 1944 roku wywieziony został do obozu pracy w Niemczech. Po uwolnieniu pojechał do Francji (1945) i zaciągnął się do służby wartowniczej. W 1946 wrócił do kraju i w Warszawie pracował w Wytwórni Wyrobów Bakelitowych jako preser. W 1948 nawiązał współpracę z Operą Warszawską i okazał się użytecznym w wykonywaniu niewielkich działań scenicznych. W 1958 został przyjęty na etat statysty z zadaniem odtwarzania drobnych ról w przedstawieniach operowych i baletowych, co czynił z talentem. Od 1964 był kierownikiem zespołu statystów, a po otwarciu odbudowanego Teatru Wielkiego była to funkcja nader odpowiedzialna. Liczba statystów angażowanych do poszczególnych przedstawień wahała się od 20 do 227 (!) osób – na etatach pracowało dziesięciu. Osik przeprowadzał z nimi próby, co było ważne zwłaszcza na obcych scenach, podczas gościnnych występów Teatru w innych miastach i krajach.
Drobnej postury, zawsze zaaferowany, swoje obowiązki wypełniał sumiennie, zajmował (okresowo) stanowiska kierownika Grupy Operowego Ruchu Scenicznego, bądź inspektora statystów. Teatr był całym jego życiem/ Chwalili go reżyserzy, przyznawali nagrody kolejni dyrektorzy - Bogdan Wodiczko za „doskonały i entuzjastyczny stosunek do pracy”. Podczas jego pogrzebu, na czele konduktu kroczył za trumną dyrektor TW, Robert Satanowski.
