Karolina Bizos

Karolina Bizos (1804 – 7 V 1823, Warszawa). Pierwsza solistka baletu warszawskiego i pedagog w warszawskiej szkole baletowej. Tańca uczyła się we Francji. Do Warszawy przyjechała z grupą francuskich tancerzy, wśród których byli Adele Louis, Maurice Pion, Louis Thierry. Zaangażował ich Ludwik Osiński, ówczesny dyrektor Teatru Narodowego. 19 lipca 1818 roku debiutowała na scenie Teatru Narodowego z trojgiem artystów, z którymi przyjechała z Paryża. Wystąpili razem w tańcach zakomponowanych przez L. Thierry'ego w operze Hilary, czyli ubiegający się za awanturkami (muz. N. Isouard). Po występie otrzymała angaż na stanowisko pierwszej solistki, a Thierry, po sprowadzeniu z Paryża pedagoga Henriego Debray'a, jej również zaproponował pracę pedagogiczną w warszawskiej szkole baletowej.

W swojej krótkotrwałej karierze wystąpiła w takich rolach, jak: Euterpe w Nowej osadzie Terpsychory nad Wisłą (chor. L. Thierry, muz. K. Kurpiński, 1818), Klaryssa w Dwóch posągach (chor. L. Thierry, muz. J. Elsner, Teatr Narodowy, 1818), solistka w Bolerze i w Pas de trois z akcją w balecie Tomi i Leontyna, czyli Rokoszanie włoscy (chor. L. Thierry, walki – H. Debray, muz. K. Kurpiński, I. Moscheles, Teatr Narodowy, 1819), solistka w Turniejach rycerskich i porwaniu, czyli Opuszczonej małżonce (chor. H. Debray, muz. N.N., Teatr Narodowy, 1819), solistka w Małym Poucet, czyli Leśnej sierocie (chor. L. Thierry, muz. K. Kurpiński, 1820), Eufrozyna w Marsie i Florze (chor. L. Thierry, muz. K. Kurpiński, Teatr Narodowy, 1820), solistka w Karnawale weneckim (chor. L. Thierry, muz. N.N., Teatr Narodowy, 1821), solistka w balecie Hołd cnotom (chor. L. Thierry, muz. N.N., Teatr Narodowy, 1821), Lucylla w Krzaku róży (chor. L. Thierry, muz. Henry – L. H. Bonnachon, Teatr Narodowy, 1821/22), Georgetta? w Ninie, czyli Obłąkaniu z miłości (chor. L. Thierry, muz. A. Hart, Teatr Narodowy, 1821), jedna z Trzech Gracji w balecie Trzy gracje (chor. L. Thierry, muz. K. Kurpiński, I. Moscheles, Teatr Narodowy, 1822), solistka w Dansomanii, czyli Miłości i sztuce (chor. H. Debray, muz. F. Lessel, Teatr Narodowy, 1822), solistka w Zaślubinach nad brzegiem morza (chor. Carelle, muz. N.N., Teatr Narodowy, 1822), rola solowa w balecie Dezerter (chor. L. Thierry, muz. N.N., Teatr Narodowy, 1822).

Jej ostatnią rolą była zapewne Zośka, panna młoda w Weselu krakowskim w Ojcowie (chor. M. Pion, J. Mierzyńska, L. Thierry, muz. K. Kurpiński, J. Damse, Teatr Narodowy, 1823). Karolina Bizos nie wzięła udziału w premierze, ale została odnotowana jako odtwórczyni tej roli w Słowniku biograficznym teatru polskiego 1765-1965. Ostatni raz wystąpiła na scenie 24 kwietnia 1823 roku.

W nekrologu napisano, że „Znowu Teatr Narodowy utracił jedną ze swych ozdób.(...) Karolina Bizos, jedna z pierwszych tancerek, ledwo zacząwszy 19 rok życia, przeniosła się do wieczności po trzydniowej chorobie. Od lat 5 przybyła z Paryża, tu rozwinęła swój talent i coraz bardziej zasługiwała na powszechną miłość naszej publiczności, a jak sprawiedliwie odbierała oklaski na scenie, tak w domowym pożyciu przez dobroć, skromność i rzadkie przymioty serca zniewalała wszystkich ją znających.” („Kurier Warszawski” 1823, nr 108, s. 1).

Joanna Sibilska-Siudym