Karolina Straus

Pierwsza tancerka Teatru Wielkiego w Warszawie (od 1853 roku). Była córką Henryka S. i Rozalii z Langów. Miała sześcioro rodzeństwa w tym dwie siostry, Annę i Paulinę, które były solistkami baletu warszawskiego.

Debiutowała w Teatrze Wielkim, będąc jeszcze uczennicą szkoły. Wystąpiła wówczas w roli małej Lauretty w balecie Gitana (chor. F. Taglioni, muz. J. Schmidt, D. Auber, J. Stefani, 1843). Następnie tańczyła w roli Izabelli w spektaklu szkolnym Diabełek kulawy, czyli Kłopoty opieki (chor. F. Taglioni, muz. J. Damse, 1846), w balecie Przybycie, zabawa i odjazd kolei żelaznej (chor. F. Taglioni, muz. J. Stefani, 1847) i w roli Geniusza w Hrabinie i wieśniaczce, czyli Przemianie żon (tytuł oryg. Le Diable à quatre, chor. R. Turczynowicz wg J. Maziliera, muz. A. Adam, J. Stefani, 1847).

Od ok. 1850 roku była tancerką Teatru Wielkiego. Na początku 1851 wyjechała z grupą warszawskich tancerzy (pięć par) na występy do Petersburga, gdzie zatańczyła na scenie tamtejszego Teatru Wielkiego w Błękitnym mazurze z baletu Hrabina i Wieśniaczka, czyli Przemiana żon (tytuł rosyjski: Swojenrawnaja żena, chor. R. Turczynowicz, muz. J. Stefani), jako Zośka w Weselu w Ojcowie (chor. M. Pion, J. Mierzyńska, L. Thierry, muz. K. Kurpiński, J. Damse) oraz w Tańcu górali karpackich pochodzącym z baletu Panorama Warszawy (tam pn. Taniec druciarzy, chor. R. Turczynowicz, muz. J. Stefani).

Po powrocie do Teatru Wielkiego wystąpiła m.in. w Walczyku (w parze z H. Meunierem) w Pałacu kryształowym w Londynie (chor. R. Turczynowicz, muz. J. Stefani, 1852), jako Kupidyn w Miłości przebudzonej (chor. F. Taglioni, muz. G. Panizza, J. Stefani, 1852) i jako solistka w Żniwiarzach (chor. R. Turczynowicz, muz. Tittel, J. Stefani, 1853).

Po ustąpieniu ze sceny Konstancji Turczynowiczowej i Teodozji Gwozdeckiej wraz z siostrą Anną awansowały na stanowiska pierwszych tancerek. Karolina Straus przejęła wówczas niektóre role po swych poprzedniczkach i wystąpiła w czołowych partiach nowego repertuaru, m.in. jako Lilia w Asmodei, czyli Diable rozkochanym (tytuł oryg. Le Diable amorueux, chor. R. Turczynowicz wg J. Maziliera, muz. Scaramelli, J. Stefani, 1853), tytułowa Esmeralda (chor. R. Turczynowicz wg J. Perrota, muz. C. Pugni w oprac. J. Stefaniego, 1853), tytułowa Paquita (w roli tej dublowały się nawzajem z siostrą) w balecie Paquita, czyli Cyganie (chor. R. Turczynowicz wg J. Maziliera, muz. E. Deldevez w oprac. J. Stefaniego,1855), Fiorellina w Wyspie miłości (chor. R. Turczynowicz, muz. W. Gährich, J. Stefani, J. Małgocki, K. Majeranowski, 1856), solistka w Dwóch dniach karnawału w Wenecji (chor. C. Blasis, muz. J. Quattrini, 1857), Medora w Korsarzu (chor. R. Turczynowicz wg J. Maziliera, muz. A. Adam w oprac. J. Stefaniego, fragmenty muzyki F. Chopina, 1857), Angela, córka Marco Spady w Marco Spada, czyli Córka rozbójnika (chor. R. Turczynowicz wg J. Maziliera, muz. D. Auber w oprac. J. Stefaniego, 1858), Adelina w Modniarkach, czyli Karnawale paryskim (chor. R. Turczynowicz wg P. Borriego, muz. M. Strebinger, 1859), Małgorzata w balecie Faust (chor. C. Blasis, muz. G. Panizza, G. Bajetti, 1856) i Maria w Dziewicach jeziora (chor. R. Turczynowicz, muz. G. Rożniecki, 1860). Pod koniec kariery zwichnęła nogę, co zmusiło ją do rezygnacji z dalszych występów na scenie, z którą rozstała się we wrześniu 1862 roku.

Carlo Blasis opisał ją w swoich wspomnieniach: „Młodziutka, pięknie zbudowana Karolina Straus wydaje się stworzona do tańca (…). Wszystkie jej ruchy są miłe, delikatne i pełne gracji. Jej pas są lekkie, filuterne, żywe i wdzięczne. W jej pozach i arabeskach widać zarazem delikatność, miłość, kokieterię, rozkosz, nieśmiałość, skromność i wstydliwość” (C. Blasis, Танцы вообще, балетные знаменитости и национальные танцы, Moskwa 1864, s. 80, tłum red.).

W maju 1867 roku wyszła za mąż za kupca korzennego, Aleksandra Hummla. Pochowana jest na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie, aleja 22, rz.1, grób 40.

Joanna Sibilska-Siudym