Zygmunt Zaleski

ZYGMUNT  ZALESKI (21 IX 1885 Kijów – ok. 1950 Bukareszt), śpiewak – bas, reżyser. Głos kształcił w Odessie i we Włoszech, był solistą w operach Odessy i Petersburga. W sezonie 1917/1918 dyrektorka Janina Korolewicz-Waydowa zaangażowała do zespołu opery w Warszawie jako reżysera. W latach 1927-1929 był reżyserem i solistą w Operze Poznańskiej, zrealizował tam m.in. premiery oper polskich, Zygmunta Augusta Joteyki (1927), Jakuba lutnistę Opieńskiego (1927). W sezonie 1930/1931 sprawował, wespół ze Stanisławem Czapelskim, dyrekcję Opery we Lwowie. W jego wersjach reżyserskich ukazało się wówczas na scenie aż 20 oper. Śpiewał też tam wtedy  swoje najlepsze role, kreował tytułową w Borysie Godunowie Musorgskiego (1930) i w polskiej premierze Falstaffa Verdiego (1931). Z lwowskim zespołem latem 1931 roku występował w Krakowie.

            W warszawskim Teatrze Wielkim występował gościnnie w sezonie 1923/1924 w tytułowej roli Rigoletta Verdiego, Scarpii w Tosce Pucciniego, Amonastra w Aidzie Verdiego, Wotana w Walkirii Wagnera. Na stołeczną scenę wracał w sezonach 1926/1926, 1929/1930. Ponownie był reżyserem za drugiej dyrekcji Korolewicz-Waydowej (1934-1936), zrealizował tu Manru Paderewskiego (1936) z transmisją radiową na Europę. Był doskonałym aktorem, i prowadził zajęcia gry aktorskiej ze śpiewakami.   Działalność w krajowych teatrach operowych łączył z częstymi występami za granicą, m.in.  kilkakrotnie w Mediolanie (La Scala - 1924/1925, 1935), Paryżu, Barcelonie.

            W 1936 roku wyjechał do Rumunii, gdzie dzięki królowej Marii kwitło w międzywojniu życie muzyczne i działał tam, krócej lub dłużej, niejeden polski artysta. Zaleski osiadł w Bukareszcie, przyjął obywatelstwo rumuńskie. Był reżyserem Opery, zajmował się pracą pedagogiczną.