Olga Pasiecznik

OLGA  PASIECZNIK, śpiewaczka – sopran. Pochodzi z polsko-ukraińskiej rodziny inteligenckiej. Solidne wykształcenie muzyczne zdobyła w Równem, głos kształciła w Konserwatorium w Kijowie. Staż odbyła na Wydziale Wokalnym Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (obecnie Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina) w klasie Aliny Bolechowskiej, wieloletniej solistki Opery Warszawskiej. W roku 1992 dyrektor Stefan Sutkowski przyjął ją do zespołu Warszawskiej Opery Kameralnej, gdzie stworzyła wiele znakomitych ról wokalno-aktorskich w dziełach kompozytorów baroku – na czele z Monteverdim – i operach Mozarta. Jest laureatką prestiżowych konkursów międzynarodowych: w s'Hertogenbosch w Holandii (1994), Mirjam Helin w Helsinkach (1999) i Królowej Elżbiety w Brukseli (2000). Otrzymała także Paszport „Polityki” (1997) i nagrodę Orfeusza na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” (1999). W jej repertuarze obok muzyki dawnej ważne miejsce zajmuje  muzyka współczesna. Kompozytorzy piszą utwory z nadzieją  ich wykonywania przez tę śpiewaczkę.

            Właśnie od opery skomponowanej na zamówienie Teatru Wielkiego przez Pawła Mykietyna Ignorant i szaleniec (2001) do libretta wg Thomasa Bernharda, zaczęła się współpraca TW z Olgą Pasiecznik. W przedstawieniu wystawionym na Scenie im. Młynarskiego w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego grała pamiętną rolę, w istocie dla niej napisaną,  artystki operowej o imieniu Królowa Nocy; świetnie wiązała w śpiewie fragmenty Czarodziejskiego fletu Mozarta z muzyką Mykietyna. Drobna, zgrabna, ciemnowłosa, o miękkich rysach, na scenie potrafi być piękną, i taką była jako nerwowa primadonna. Następną kreację, także na Scenie im. Młynarskiego stworzyła w polskiej premierze (w autorskiej wersji z fortepianem, nie z orkiestrą) Peleasa i Melizandy Debussy'ego (2002). Ze swym delikatnym głosem i delikatną urodą do roli Melizandy była  wymarzoną. Jej artystyczna osobowość odpowiada też w pełni muzyce Szymanowskiego i postaci Roksany w Królu Rogerze. Wykonywała ją w przedstawieniach warszawskich (inscenizacja Mariusza Trelińskiego i Borisa Kudlički) i uczestniczyła w nagraniu płytowym tej opery przez zespoły TW-ON (CD Accord, 2004), grała w Paryżu w kontrowersyjnej reżyserskiej interpretacji Rogera Krzysztofa Warlikowskiego (2009, była tu Roksaną ciężarną i prowokującą). Z udziału w premierze Rogera w reżyserii Davida Pountneya danej w TW-ON dla uświetnienia objęcia prezydencji przez Polskę w Radzie Unii Europejskiej (1 VII 2011) wyeliminował ją wypadek podczas prób; śpiewała wówczas wsparta o kule i lekko tylko wysunięta z bocznej kulisy, w działaniach scenicznych zastępowała ją statystka.

            W poruszającym przedstawieniu Orfeusz i Eurydyka Glucka w reżyserii Mariusza Trelińskiego (2009), który historię z mitu przeniósł w czasy nam współczesne, była Eurydyką wiotką i jakby zabłąkaną w eleganckim apartamencie przy kochającym ją mężu. Wreszcie talent oddała bez reszty tragicznej postaci Afganki o imieniu Qudsja Zaher, będącym zarazem tytułem opery wybitnego kompozytora Pawła Szymańskiego (prapremiera 2013). To właściwie rozbudowany scenicznie i muzycznie monodram o tematyce eschatologicznej powstały z myślą o Oldze Pasiecznik. Jej subtelny, lecz nośny zawsze głos nabiera tu mocy krzyku.  

            Jest śpiewaczką wyjątkową. Kunszt wokalny wiąże z absolutnie naturalnym, a przekonywującym aktorsko kształtowaniem operowych postaci. Cieszy się najwyższym uznaniem nie tylko w polskim środowisku muzycznym. Występuje często za granicą, śpiewała na scenach Paryża, Amsterdamu, Brukseli, Wiednia, Genewy, Madrytu. Prestiżowy magazyn „Opernwelt” dwukrotnie nominował ją do tytułu „Najlepszej śpiewaczki sezonu artystycznego” (2005, 2010). Znakomicie wykonuje też pieśni, a w recitalach towarzyszy jej na ogół siostra Natalia, pianistka. Nagrała ponad 50 płyt, m.in. dla firm Naxos, Opus 111, Harmonia Mundi, Pro Musica Camerata.