Ave Caesar "Zwierciadło"

Ave Caesar. Niech będzie pozdrowiony nie tylko Cezar, lecz przede wszystkim barok, który wkracza na deski stołecznej sceny operowej. Jest to muzyka po prostu bardzo piękna. Gdy po uwerturze unosi się kurtyna, odebrane ze sceny wrażenie jest w najlepszym gatunku. (…) Organizacja sceny i scenografia stworzona przez Jana Kosińskiego należą do najbardziej udanych elementów nowej warszawskiej premiery operowej. A. Dutkiewicz, który w roli Cezara przeżywał tego wieczoru swój dzień debiutu, wystawił sobie dobrą legitymację artystyczną. Warto przy tym nadmienić, że partie solistów, często traktowane przez kompozytora instrumentalnie, zawierające dużo drobnych wartości nut, nastręczały śpiewakom wiele trudności, zwłaszcza, że ten styl muzyki ma u nas nikłe tradycje w dziedzinie wokalistyki. Doskonale zaprezentował ten styl muzyki K. Pustelak jako Sekstus. Skupioną i szlachetną sylwetkę Rzymianki Kornelii stworzyła B. Miszel, radząca sobie coraz lepiej z pokonywaniem różnic w rejestrach swego bogatego i niepospolitego głosu. Jej śpiew należał do najlepszych momentów wieczoru.