"Dafne" w Teatrze Wielkim "Życie Warszawy"

„Dafne" skomponowano na pograniczu epok: renesansu i baroku. Spektakl Hanny Chojnackiej ze wspaniałą malarską scenografią Liliany Jankowskiej dyskretnie ale przekonująco podkreśla te elementy, tworząc zarazem nieodzowną konstrukcję dla śpiewu i muzyki. / Uzupełniono je jeszcze o trzy kompozycie współczesnych Gagliano, uzyskując zresztą większa spoistość i dramatyczną ekspresję spektaklu. / Przedstawienie premierowe miało wiele zalet, również jeśli chodzi o stronę muzyczną, którą firmuje Marcin Bornus-Szczyciński. Mam tu na myśli głównie świetnie zaśpiewane partie przez niektórych wokalistów. Kirę Boreczko - Dafne, Mariusza Gebla - Amora, Piotra Łykowskiego - Tirsi i Henrykę Januszewską - Wenerę. Spektakl miał jednak i mankamenty, do których należał przede wszystkim dość częsty niestety brak kontaktu między śpiewakami a zespołem muzyków na scenie.