Komedia jako widmo "Express Wieczorny"

Na pierwszy plan zdecydowanie wysuwa się tu Witkacy, jego sztuka, jego czarny humor. Muzyka, uproszczona, z ograniczonym wyrafinowaniem i ograniczoną samodzielnością podporządkowuje się teatrowi niemal jak obrazom w filmie. Rodzaj śpiewnej deklamacji, śpiew i orkiestra (perkusja, instrumenty dęte, elektroniczne) przystają do charakteru sztuki jak dobrze skrojony garnitur. / Pogłębiają perspektywę tego teatru absurdu i groteski, jakby wzbogacały go o jeden wymiar. / Scenografia, kostiumy, reżyseria tworzą udany spektakl, celnie trafiają w klimat, smak i humor tej klasyki absurdu z domieszką stylowej perwersji. Wyważenie karykatury i rzeczywistości w kreśleniu postaci przedwojennego dworku sandomierskiego, znajomość typów, zmysł obserwacyjny i satyryczny, to pewny sukces tej premiery.