Otello i zespół "Życie Literackie"

„Otello" jest pierwszym przedstawieniem, w którym autentyczna pasja twórcy spotkała się z autentyczną pasją głównych realizatorów spektaklu: Jana Krenza, Aleksandra Bardiniego i Andrzeja Majewskiego, i z autentycznym zaangażowaniem całego zespołu wykonawców. I to jest główną przyczyną — przy wszystkich zaletach artystycznych i technicznych tego przedstawienia — że „Otello" w Teatrze Wielkim robi na nas tak wielkie wrażenie. / Od pierwszych taktów jesteśmy pochłonięci gorącą atmosferą spektaklu. Jan Krenz prowadzi przedstawienie w sposób elektryzujący. Muzyka przestaje być ilustracją szalejącej burzy, porywa, wciąga w atmosferę burzy! Na scenie pod przewalającymi się zwałami chmur — tłum pełen niepokoju kłębi się nad brzegiem morza. (…) O śpiewie i aktorstwie Romana Węgrzyna, Krystyny Jamroz, Barbary Nieman, Władysława Malczewskiego, kreujących partie Otella, Desdemony, Jagona, można by powiedzieć całą litanię pochwał i zachwytów, ale — wydaje mi się — najważniejszym atutem wszystkich wykonawców jest owa autentyczna pasja, z jaką wcielają się w szekspirowskie postacie, z jaką śpiewają swoje partie. I zespolenie ensemblu w jedną całość! „Otello" w Teatrze Wielkim dowodzi, że nawet teatr wielkich indywidualności może być teatrem zespołowym. (…) „OtelIo" — przy zachowaniu całej złożoności niezbędnej konwencji operowej — to prawdziwy teatr przekazujący słuchaczom prawdę, piękno, pasję zawartą w arcydziele Verdiego. Po zobaczeniu takiego spektaklu lżej się robi na sercu: można uwierzyć, że chude lata warszawskiego Teatru Wielkiego mają się ku końcowi...