• Kontrast
      • Animacje: Wyłącz
      • Kontrast: A Domyślna wersja kolorystyczna A Czarny tekst na białym tle A Biały tekst na czarnym tle A Czarny tekst na żółtym tle A Żółty tekst na czarnym tle
      • Powiększ tekst: Ctrl plus
      • Pomniejsz tekst: Ctrl minus
      • Przywróć: Ctrl zero
  • Wybierz język angielski EN
Teatr Wielki - Opera Narodowa Teatr Wielki - Opera Narodowa
  • Kolekcje
  • Statystyki
    • Statystyki osób
    • Statystyki spektakli
  • O projekcie
  • Wyszukiwarka

Po premierze "Borysa Godunowa" w Teatrze Wielkim "Ruch muzyczny"

  • Autor

    Ludwik Erhardt i Józef Kański

  • Tytuł czasopisma

    "Ruch muzyczny"
  • Tytuł

    Po premierze "Borysa Godunowa" w Teatrze Wielkim
  • Data

    15.03.1973
  • Treść recenzji

    Takiej masy wykonawców na scenie, takiego przepychu wystawy i takiego bogactwa kostiumów nigdy jeszcze dotąd Warszawa nie oglądała. Kierownictwo muzyczne spoczywa w ręku znakomitego dyrygenta; zaangażowano realizatorów o znanych i uznanych nazwiskach, tytułową rolę kreuje najświetniejszy z współczesnych polskich basów, obdarzony przy tym nie byle jakim talentem aktorskim. A jednak przedstawienie to, mimo wszystkich bezspornych walorów, nie porywa, nie budzi powszechnego entuzjazmu i, zachwycając niejednym pięknym szczegółem, w ostatecznym rezultacie pozostawia uczucie jakiegoś niedosytu, aby nie powiedzieć — obojętności. / „Borys Godunow” został wystawiony z przepychem, na jaki mało teatrów na świecie mogłoby sobie pozwolić. Musiało to kosztować masę pieniędzy, ale widocznie Teatr Wielki stać na to. Wątpię jednak, czy stać go na obciążanie swych warsztatów tak ogromną i długą pracą, podczas której w przeciętnym teatrze operowym zdążono by przygotować pięć innych premier. Kostiumy olśniewają, zwłaszcza w scenie koronacji i w polonezie, zastanawiam się tylko, po co? Wszak „Borys” jest dramatem muzycznym i przepych scenograficzny nie jest tu czynnikiem wzmagającym dramatyczną wymowę dzieła. Tym bardziej nie może jej zastąpić. / Jeżeli opera kończy się sceną pod Kromami, jak właśnie w warszawskiej inscenizacji, to znaczy, że pierwszoplanowym „bohaterem" dzieła ma być zbiorowość, czyli lud rosyjski, czy ktoś tego chce czy nie, przejmująca scena śmierci Borysa jest nie tylko najpiękniejszym fragmentem całego dzieła, ale stanowi kulminację i jednocześnie zakończenie dramatu. To, co jest potem (w dodatku — czy istotnie potem, jeśli idzie o logiczny rozwój wydarzeń?), naprawdę nie jest już w stanie zaangażować nas emocjonalnie i, nawet mimo efektowności sceny z triumfalnym wjazdem Samozwańca na prawdziwym białym koniu, raczej osłabia wrażenie, które po scenie śmierci Borysa mogło być nawet bardzo głębokie, zwłaszcza przy tak świetnym protagoniście jak Bernard Ładysz.

  • Inscenizacja (1)

    • Borys Godunow
Drukuj Do góry strony
  • Strona główna
  • Repertuar

    • Sezon 2024/25
    • Kalendarium

    Bilety

    • Abonamenty
    • Zakup biletów
    • Regulamin 2024/25
    • Regulamin promocji 21% 10 czerwca 2025
  • Teatr

    • Aktualności
    • Polski Balet Narodowy
    • Ludzie
    • Miejsce
    • Historia
    • Kulisy
    • VOD
    • Podcasty
    • Kontakt
  • Działalność

    • Edukacja
    • Galeria Opera
    • Muzeum Teatralne
    • Archiwum
    • Akademia Operowa
    • Konkurs Moniuszkowski
    • Butik
    • Wynajem kostiumów
    • Wynajem rekwizytów
  • Inne

    • Informacje dla widzów
    • Deklaracja dostępności
    • Mapa strony
    • Newsletter
    • Monitoring
    • Polityka prywatności / Cookies
    • Ochrona danych osobowych
    • Wejdź w obiektyw
    • Pasieka w Teatrze
  • Współpraca

    • Partnerzy i sponsorzy
    • Współpraca i wsparcie
    • Organizacja imprez
    • Ogłoszenia
    • Oferty pracy
    • Dla mediów
    • Zamówienia publiczne
    • Zamówienia na usługi społeczne
    • Biuletyn Informacji Publicznej
Logo Instagram

Teatr Wielki - Opera Narodowa, plac Teatralny 1, 00-950 Warszawa, skrytka pocztowa 59

Rezerwacja miejsc: +48 22 692 02 08 Centrala: +48 22 692 02 00 E-mail: office@teatrwielki.pl

Europejski Fundusz Rozwoju Regionalne