Pomost muzycznej jesieni "Życie Literackie"

Warszawska „Czarna maska" pod muzycznym kierownictwem Roberta Satanowskiego, w reżyserii wybitnego reżysera belgijskiego Alberta André Lheureux, w niesłychanie sugestywnej scenografii Andrzeja Majewskiego, choreografii Zbigniewa Juchnowskiego, to potężny, wstrząsający dramat, zgodny z klimatem i duchem późnej twórczości Gerharta Hauptmanna, zmierzający konsekwentnie od pierwszych gwałtownych akordów wstępu do zgrzytliwego akordu katastroficznego finału, przedstawienie zanurzone w pełnej lęku, tajemniczej atmosferze, w nastroju świata ginącego w ścieraniu się idei i społecznych konfliktów, w tragedii niesamowitych przeżyć bohaterów. Napięcie wywołane dramatyczną muzyką otaczającą słuchacza ze wszystkich stron, udziwniony śpiew i zachowanie się wykonawców, obrazy sceniczne pełne surrealistycznych fenomenów prowadzą do przerażającego tańca śmierci, w którego wirze ginie ów świat.