Powrót do narodowych źródeł i tradycji "Stolica"

Tegoroczne Dni Teatru Wielkiego w Warszawie (22 II) rozpoczęła premiera „Jadwigi, królowej Polski" Karola Kurpińskiego do libretta Juliana Ursyna Niemcewicza. Inscenizacja ta została przygotowana jednocześnie z okazji 200-lecia urodzin tego pierwszego dyrektora Opery Warszawskiej, wielce zasłużonego organizatora i propagatora polskiego życia muzycznego oraz płodnego kompozytora. Po premierze odbyło się również odsłonięcie w foyer teatru popiersia Karola Kurpińskiego. / Przedstawienie to jest typowe dla Kurpińskiego i epoki, chwilami bardzo piękne, w oryginale jednak zapełnione w połowie partiami mówionymi (było to typowe dla większości dzieł tych czasów). Twórcy obecnej inscenizacji, aby przystosować dzieło do wymogów czasowo-percepcyjnych współczesnych widzów, zmniejszyli o połowę sceny mówione, wzbogacając o inne fragmenty muzyki Kurpińskiego oraz oryginalnych kompozycji polskich epoki średniowiecznej wykonywanych na oryginalnych instrumentach przez Zespół Muzyki Dawnej. Posłużyły one do rozbudowy scen dworskich (tańce) i rycerskich. Powstało jednolite widowisko historyczne, szczególnie piękne wizualnie. Scenografia i kostiumy są „żywcem wzięte" z malarstwa i architektury XIV-wiecznego Krakowa. Nawet biały koń, na którym przybywa Jadwiga, jest autentyczny i żywy.