Pytania i refleksje "Ruch Muzyczny"

Owe dwa wieczory w warszawskim Teatrze Wielkim (podczas cudownej pogody, w pełnym rozkwicie tegorocznej wiosny) to były przeżycia o niespodziewanej intensywności, rozległości i głębi. Jedno z tych rzadkich doznań sztuki, których bogactwo i złożoność długo chce się później rozważać i analizować, aby je jakoś bodaj w przybliżeniu opisać. / Chłonę wszystkie uroki i smak tej najnowszej, w porządku światowym, inscenizacji „Pierścienia” - z dominującym poczuciem radości i wdzięczności. Oto dzięki Robertowi Satanowskiemu, dzięki jego wieloletniej pasji i znawstwu wagnerowskich partytur, mamy wreszcie w wykonaniu polskiego teatru największe z Wagnerowskich arcydzieł dramatycznych (wprawdzie dopiero połowę, ale z zapowiedzią całości za rok), wspaniały owoc międzynarodowej współpracy kulturalnej. / Przemiana warszawskiego Teatru Wielkiego w wagnerowską Świątynię Sztuki Zjednoczonej (Gesamtkunstwerk) – to istny cud spowodowany przez dyrektora Satanowskiego.