"Świat na Księżycu" w Teatrze Wielkim "Ruch Muzyczny"

Pochodzące z trzydziestych lat naszego stulecia opracowanie Marka Lothara odebrało Haydnowskiemu pierwowzorowi sporo z jego lekkości, finezji i Mozartowskiego nieomal wdzięku. Jest natomiast od owego pierwowzoru dużo łatwiejsze — i zapewne dlatego przyjął je za podstawę warszawskiego przedstawienia zaproszony z Wiednia reżyser Ulrich Baumgartner. Dodatkowo psuje sprawę nie najszczęśliwsze ustawienie postaci rzekomego astronoma-cudotwórcy, doktora Eclittico, który we włoskim przedstawieniu był pełnym wdzięku spryciarzem, aranżującym całą „księżycową” komedię z życzliwości dla trzech aż zakochanych par, tutaj zaś stał się ponurym szarlatanem — wydrwigroszem i postacią raczej antypatyczną, a także nadto już z gruba ciosani czterej Wesołkowie.