Triumf "Parsifala" "Trybuna"

Włożony w przygotowanie tej premiery ogromny artystyczny wysiłek przyniósł bardzo piękne rezultaty. Antoni Wicherek przy dyrygenckim pulpicie potrafił ogarnąć gigantyczną formę Wagnerowskiego dzieła i ukazać słuchaczom tworzącą je skomplikowaną tkaninę motywów przewodnich w sposób wyrazisty i zarazem z wielką ekspresją oraz dynamicznym napięciem. Orkiestra Teatru Wielkiego pod jego batutą przeszła samą siebie. / Prawdziwie zachwycić mogły kreacje solistów - rzadko bardzo lub wcale dotąd tu nie słyszanych znakomitych polskich śpiewaków, po części związanych na stałe z wielkimi scenami zagranicznymi. / Całość wykonania odznaczała się ogromną żarliwością i misteryjnym skupieniem - i to właśnie w głównej mierze przesądziło o sukcesie przedstawienia. / Pewne wątpliwości natomiast budzić mogła jego strona inscenizacyjna. Niemiecki reżyser Klaus Wagner koncepcję miał z pewnością interesującą, jednakże zamiast - jak to zapowiadał - przedstawić całą historię możliwie klarownie i przejrzyście, poprzez własne, nie zawsze czytelne symbole dodatkowo sprawę zagmatwał. / Jednakże wspaniała muzyka „Parsifala" i mistrzowskie jej wykonanie triumfują ponad wszystkim.