Udane widowisko "Życie Warszawy"

Zobaczyliśmy widowisko zrobione w konwencjach „klasycznych", ale zarazem pełne drobnych a wartościowych pomysłów i starannie przygotowanej gry śpiewaków. Dzięki temu otrzymaliśmy „Halkę" barwną, z wyraziście przeprowadzoną linią dramaturgiczną, z librettem nienaruszonym wprawdzie, z którego jednak usunięto ckliwości w stylu Mniszkówny (dzieciątko nieślubne, tak zwykle nachalnie eksponowane przez reżyserów!); z wyraziście zarysowanymi postaciami, psychologicznie sensownie umiejscowionymi w akcji; z Dziembą, który - zazwyczaj zgubiony w tłumie — tutaj staje się jakby alter ego Janusza w jego złych uczynkach itd., itd.