"Wozzeck" na warszawskiej scenie "Trybuna Ludu"

Osobliwe dzieło Albana Berga otrzymało w warszawskim Teatrze Wielkim interesujący kształt sceniczny. Inscenizacja Marka Grzesińskiego obfituje w ciekawe pomysły, jakkolwiek nie jest pewne, czy wszystkie one w tej akurat operze najwłaściwsze znajdują zastosowanie. Symultaniczne ustawienie poszczególnych scen w podzielonej odpowiednio, odrealnionej jakby przestrzeni (oprawa scenograficzna Barbary Kędzierskiej) ma z pewnością liczne zalety, lecz ciasnota powstałych w ten sposób „klatek" osłabia wyrazistość i czytelność niektórych epizodów, zwłaszcza przy większej liczbie działających osób. / Domyślamy się, iż rzecz cała ma się rozgrywać w podświadomości, lub półsennych majakach - ale może jednak, wystawiając to dzieło po raz pierwszy w naszym, kraju należało bardziej trzymać się autorskich didaskaliów?