Z Opery Warszawskiej: Po ósmej premierze "Życie Warszawy"

Świetnie brzmiąca i przygotowana bez zarzutu orkiestra, bardzo dobrzy soliści, sprawny chór w pierwszym obrazie i finale – wszystko to pozwalało delektować się muzyka Haendla. I dekoracjami pysznie utrafionymi przez Jana Kosińskiego. Oszczędnymi, prostymi, akcentującymi zaledwie scenę, a przy tym tak czystymi i przejrzystymi, jak muzyka, na której tle wyrastały zmieniane co chwila przy otwartej kurtynie. (…) Osobny rozdział to światła. Chyba po raz pierwszy widziałem w tym teatrze tak umiejętnie wykorzystane i tak organicznie zrośnięte ze wszystkim, co się działo na scenie.