MAREK  SZWARC, skrzypek. Jest rodowitym Warszawiakiem. Jednak studiował w Poznaniu, w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (PWSM), w klasie skrzypiec Zdzisława Jahnkego i Edwarda Statkiewicza. Dyplom uzyskał w 1962 r., i przez dyrektora Bohdana Wodiczkę został zaangażowany do orkiestry Opery Warszawskiej z tymczasową siedzibą przy ul. Nowogrodzkiej. W Operze, i w odbudowanym Teatrze Wielkim pracował przez czterdzieści lat – w latach 1976-2002 jako koncertmistrz.

            Jest wybitnym skrzypkiem. Otrzymał wyróżnienie na IV Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. H. Wieniawskiego w Poznaniu (1962). Rząd belgijski przyznał mu stypendium i w roku akademickim 1966/1967 pogłębiał umiejętności wiolinistyczne u André Gertlera w Brukseli. W okresie 1967-1982 był liderem i solistą (a od 1975 roku kierownikiem) zespołu kameralnego „Con moto ma cantabile”, który powstał z inspiracji Tadeusza Ochlewskiego, dyrektora PWM, i odegrał ważną rolę w popularyzacji muzyki dawnej, zwłaszcza polskiej. Zespół w tym czasie przyciągał na koncerty tłumy publiczności, nagrywał płyty, wielokrotnie występował za granicą (m.in. w Bułgarii, 1971, Norwegii, 1982). Chętnie doświadczał różnych form współpracy muzyka z teatrem: grał w przedstawieniu Uciechy staropolskie (1981) złożonym z tekstów anonimowych i wyreżyserowanym przez Kazimierza Dejmka w Teatrze Polskim w Warszawie. Szwarc jako solista koncertował nie tylko w Polsce (m.in. w Belgii i w Berlinie Zachodnim), także we Włoszech, często w Bolzano (1977, 1980, 1981); tam w latach 1983-1985 przebywał na kontrakcie będąc koncertmistrzem i solistą orkiestry symfonicznej „Haydn”.

            W przedstawieniach  Teatru Wielkiego wielokrotnie wykonywał sola skrzypcowe zawarte w partyturach baletowych i operowych Chaczaturiana (Spartakus), Prokofiewa (Kopciuszek), Adama (Giselle), Gounoda (Faust), Pucciniego (Turandot), i in. Uczestniczył też w licznych występach TW    w innych krajach. Od 1982 wykłada w w warszawskiej wyższej uczelni muzycznej; jest profesorem Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina. Z wielką skutecznością pracuje tam z sekcją skrzypiec orkiestry akademickiej.

            Jego żoną jest doskonała flecistka Elżbieta Dastych-Szwarc; także przez wiele lat grała w orkiestrze Teatru Wielkiego.