Pierwszy solista baletu Teatru Wielkiego – Opery Narodowej w latach 1991-2006, od 2000 roku z tytułem pierwszego tancerza, także pedagog i choreograf. Urodził się we Wrocławiu. Mąż Ireny z domu Zapadka, wcześniej wraz z nim solistki baletu Opery Wrocławskiej, a potem tancerki Teatru Wielkiego Łodzi i Warszawie. Ojciec dwóch tancerzy, Sławomira i Michała.

Uczył się w poznańskiej szkole baletowej m.in. pod kierunkiem Władimira Bułanowa i wystąpił wtedy m.in. w roli Księcia i Błazna w szkolnym przedstawieniu Kopciuszka (chor. W. Bułanow, muz. S. Prokofiew, 1985). W 1986 roku został zaangażowany jako solista baletu w Operze Wrocławskiej, gdzie zatańczył takie role, jak: Satyr w Antygonie (chor. W. Traczewski, muz. R. Bukowski, 1986), Książę w Kopciuszku (chor. T. Kujawa, muz. S. Prokofiew, 1986), Diabeł w Panu Twardowskim (chor. W. Gruca, muz. L. Różycki, 1987), Młody Peer Gynt w Peer Gyncie (chor. H. Chojnacka, muz. E. Grieg, 1987) i jeden z Czartów w operze Noc wigilijna (muz. N. Rimski-Korsakow, reż. A. Jamróz, chor. W. Awramienko, 1987).

W 1988 roku został solistą baletu Teatru Wielkiego w Łodzi, gdzie w rok później awansował na stanowisko pierwszego solisty, a krótko potem otrzymał tytuł pierwszego tancerza. Tańczył tam jako: Książę w Kopciuszku (chor. I. Fokine, muz. S Prokofiew, 1988), tytułowy Amadeusz w balecie Wolfgang Amadeusz (chor. G. Veredon, muz. W. A. Mozart, 1989), Złoty Niewolnik w Szeherezadzie (chor. M. Fokin / L. Kowalska i E. Wycichowska, muz. N. Rimski-Korsakow, 1989), Amintas w Sylwii, czyli Nimfie Diany (chor. G. Casado, muz. L. Delibes, 1989), Wacław w Grach (chor. E. Wesołowski, muz. C. Debussy, 1989), John w premierze polskiej baletu Grek Zorba (chor. L. Massine, muz. M. Theodorakis, 1990), Biały Klawisz w Koncercie F-dur (chor. J. Heiss, muz. G. Gershwin, 1991), Malarz w Amerykaninie w Paryżu (chor. J. Heiss, muz. G. Gershwin, 1991) oraz Judasz w Próbie (chor. A. Fodor, muz. J. S. Bach, G. Presser, 1991).

W sezonie 1988/89 występował równocześnie jako gość w Polskim Teatrze Tańca – Balecie Poznańskim, gdzie przygotował role: Maura w Pietruszce (chor. A. Glegolski, muz. I. Strawiński, 1989), Orła w Fantazji na Harnasie (chor. E. Wycichowska, muz. A. Malawski, W. Kilar, 1989). Z kolei znajomość z Irine Fokine, która zrealizowała w Łodzi Kopciuszka, zaowocowała jego występami gościnnymi w roli Księcia w Dziadku do orzechów z jej Ballet Company w New Jersey (USA, 1989). W 1990 roku zdobył Brązowy Medal III Międzynarodowego Konkursu Baletowego w Nowym Jorku, gdzie startował z amerykańską partnerką Kathleen Arcieri. Para wystąpiła tam w pas de deux z I i II aktu Giselle, duecie z The Leaves are Fading (chor. A. Tudor, muz. A. Dvořák) i pas deux z Jeziora łabędziego; ponadto on wykonał wariację Romea (chor. I. Fokine, muz. H. Berlioz). Natomiast wiosną 1991 roku został zaproszony do Teatru Wielkiego w Warszawie, gdzie tańczył gościnnie partię Zwiastuna w balecie Dies irae (chor. E. Wesołowski, muz. R. Maciejewski), co wkrótce zaowocowało propozycją pracy w balecie warszawskim.

W latach 1991–2006 był więc pierwszym solistą baletu Teatru Wielkiego – Opery Narodowej. Wystąpił tu kolejno jako: John w Greku Zorbie (chor. L. Massine, muz. M. Theodorakis, 1991), Salieri w Synach harmonii (chor. A. Żymełka, muz. W. A. Mozart, 1992), Orzeł-Wędrowiec i Józef w Legendzie o Józefie (chor. E. Wesołowski, muz. R. Strauss, 1992), Major-Generał w Brazylijczyku w Paryżu (chor. L. Massine, muz. M. Małecki na motywach J. Offenbacha, 1992), Książę Albert w Giselle (chor. trad. / A. Gridin, I. Michajliczenko, muz. A. Adam, 1993), Jan w balecie La Gitana (chor. P. Lacotte wg F. Taglioniego, muz. J. Schmidt, D. Auber, J. Stefani, 1994), solista w III Symfonii (chor. K. Pastor, muz. H. M. Górecki, 1994), solista w Nocy Walpurgi w operze Faust (muz. Ch. Gounod, reż. M. Weiss-Grzesiński, chor. E. Wesołowski, 1994), Młodzieniec w Święcie wiosny (chor. E. Wesołowski, muz. I. Strawiński, 1995), solista w balecie Carmina burana (chor. A. Fodor, muz. C. Orff, 1995), Romeo i Mercutio (1996) oraz Parys (1999) i Benvolio (2001) w Romeo i Julii (chor. E. Wesołowski, muz. S. Prokofiew), Młodzieniec w Symfonii tysiąca (muz. G. Mahler, reż. R. Peryt, chor. E. Wesołowski, 1996), Książę Desiré, Błękitny Ptak i Książę Charmant w Śpiącej królewnie (chor. trad. / J. Grigorowicz, muz. P. Czajkowski, 1997), Harnaś w Harnasiach (chor. E. Wesołowski, muz. K. Szymanowski, 1997), Mężczyzna w Powracających falach (chor. E. Wesołowski, muz. M. Karłowicz, 1997), solista w Krzesanym (chor. E. Wesołowski, muz. W. Kilar, 1997), d’Artagnan i Atos (1998), Aramis (2000) i Książę Buckingham (2001) w Trzech muszkieterach (chor. A. Prokovsky, muz. G. Verdi), Mandaryn w Cudownym mandarynie (chor. E. Wesołowski, muz. B. Bartók, 1999), José w Carmen (chor. M. Ek, muz. G. Bizet / R. Szczedrin, 1999), Poeta w Sylfidach (chor. M. Fokin / J. Piasecki, muz. F. Chopin, 2000), Wacław w Grach (chor. E. Wesołowski, muz. C. Debussy, 2000) i Guido w La dolce vita (chor. Z. Rudnicka, muz. N. Rota, 2000).

Po występach gościnnych baletu warszawskiego z Grekiem Zorbą w Paryżu otrzymał tam za wykonanie partii Johna prestiżową nominację magazynu „La Danse” do wyróżnienia „Revelation of the Year 1992”. W styczniu 1993 roku zdobył Brązowy Medal I Międzynarodowego Konkursu Baletu i Tańca Współczesnego w Nagoi (Japonia), gdzie wystąpił z Beatą Więch jako partnerką niepunktowaną. Para przygotowana przez Anatolija Karpuchina prezentowała tam: pas de deux z I aktu Giselle, duet z II aktu Greka Zorby i pas de deux z baletu Korsarz. Kontynuował także swoją współpracę z Polskim Teatrem Tańca – Baletem Poznańskim, gdzie wystąpił także jako: Berkin w balecie Inni (chor. E. Wycichowska, muz. M. Horndasch, 1992), Purpurowy Aktor w Vivre (chor. B. Gołaska, muz. K. Szymanowski, 1993) i Sapa Inka, syn Słońca w Misterium Słońca (chor. E. Wycichowska, muz. A. Ginastera, 1993). Tańczył gościnnie rolę Romea w Romeo i Julii w Operze Bałtyckiej w Gdańsku (chor. A. Fodor, muz. S. Prokofiew, 1995), a w Teatrze Wielkim w Poznaniu występował jako Książę Zygfryd w Jeziorze łabędzim (chor. trad. / L. Kowalska z prologiem i III aktem w chor. E. Wycichowskiej, muz. P. Czajkowski, 1995) John w Greku Zorbie (chor. L. Massine, muz. M. Theodorakis, 1995). Do wykonania roli Johna był również zapraszany przez zespoły baletowe w Bułgarii i Grecji oraz przez Arena di Verona Ballet. Wystąpił w filmie baletowym Złota kaczka (chor. W. Gruca, muz. J. Maklakiewicz, 1987), w serialu Opowieści weekendowe (reż. K. Zanussi, 1996) oraz jako tancerz Parys na uczcie Nerona w filmie fabularnym Quo vadis? (reż. J. Kawalerowicz, muz. Jan A. P. Kaczmarek, chor. E. Wycichowska, 2001).

W 2000 roku, w uznaniu swojego dorobku na scenie warszawskiej, decyzją dyrektora Teatru Wielkiego – Opery Narodowej, Waldemara Dąbrowskiego, otrzymał tytuł pierwszego tancerza. Potem występował w kolejnych rolach, jak: Książę Zygfryd (2001), Benno, przyjaciel Księcia (2003) i Rotbart (2003) w Jeziorze łabędzim (chor. trad. / I. Muchamiedow, muz. P. Czajkowski), Siergiej w balecie Tylko raz w życiu (chor. E. Piorun i K. Urbański, muz. D. Szostakowicz, 2001), Tancerz w spektaklu Święta wiosna (reż. K. Zaleski, muz. na kanwie Święta wiosny I. Strawińskiego, chor. E. Wesołowski, 2001), Colas w Córce źle strzeżonej (chor. F. Ashton, muz. F. Hérold, 2002), Piotr Czajkowski w balecie Czajkowski. Misterium życia i śmierci (chor. B. Ejfman, muz. P. Czajkowski, 2003), Solor i Złoty Bożek w Bajaderze (chor. trad. / N. Makarowa, muz. L. Minkus, 2004), solista w Serenadzie (chor. G. Balanchine, muz. P. Czajkowski, 2004), solista we własnej choreografii Komix-Komedia (muz. collage-R. Kania, 2005), solista w balecie Coś jakby? (chor. M. Ek, muz. H. M. Górecki, 2005), tytułowy bohater w Spartakusie (chor. E. Wesołowski, muz. A. Chaczaturian, 2005) i Syn w Stabat Mater (chor. E. Wycichowska, muz. K. Szymanowski, 2006). W 2005 roku wystąpił także gościnnie w roli Edmunda Dantesa w balecie Hrabia Monte Christo (chor. W. Wołk-Karaczewski, muz. S. Moniuszko) w Teatrze Wielkim w Poznaniu.

W 1998 roku zadebiutował też w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej jako choreograf, realizując na scenie kameralnej jednoaktowy balet Tylko miłość... (muz. T. Albinoni). Następnie opracował choreografię do opery Adriana Lecouvreur (muz. F. Cilèa, reż. T. Konina, 2004) w Teatrze Wielkim w Łodzi, baletu kameralnego Komix-Komedia (muz. collage-R. Kania, 2005) na warszawskiej scenie operowej, spektaklu Parady J. Potockiego na scenie Teatru Syrena w Warszawie (reż. K. Zaleski, muz. K. Dębski, 2005), operetki Kandyd w Teatrze Wielkim w Łodzi (muz. L. Bernstein, reż. T. Konina, 2005) oraz baletów: Dziadek do orzechów (muz. P. Czajkowski, 2006) i Paw i dziewczyna (muz. T. Szeligowski, 2006) na scenie Teatru Wielkiego w Poznaniu .

Otrzymał Medal im. Leona Wójcikowskiego, przyznawany przez Polski Teatr Tańca w Poznaniu z okazji Międzynarodowego Dnia Tańca wybijającemu się tancerzowi lub tancerce młodego pokolenia (1991) i Nagrodę Artystyczną Młodych im. Stanisława Wyspiańskiego (1991). W 1997 roku był nominowany (wraz z pierwszą solistką Izabelą Milewską) do do warszawskiej edycji międzynarodowej Nagrody „Benois de la Danse” za role Romea w Romeo i Julii i Księcia Désiré w Śpiącej królewnie. Trzykrotnie uczestniczył w pracach jury Ogólnopolskiego Konkursu Tańca w Gdańsku (1995, 1999, 2001). W 2000 roku ukończył studia w zakresie pedagogiki baletowej w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (obecnym Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina). Został też odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (2005).

W 2007 roku wyjechał z rodziną do Phoenix w Arizonie (USA), gdzie rozpoczął praktykę pedagogiczną i w krótkim czasie założył prywatną szkołę tańca pn. Master Ballet Academy. W 2014 roku uformował dodatkowo na jej bazie Phoenix Ballet, którego jest dyrektorem artystycznym. W tym zespole występują obaj jego synowie: Sławomir junior i Michał oraz wychowankowie jego szkoły, a w repertuarze znalazły się m.in. balety: Dziadek do orzechów, Bal kadetów, Carmen czy Piotruś i wilk w jego opracowaniach choreograficznych. Artysta kilkakrotnie przyjeżdżał potem do Polski: zrealizował Coppelię (muz. L. Delibes, 2009) w Teatrze Wielkim w Poznaniu oraz widowisko taneczno-muzyczne Chopin 4 w Kieleckim Teatrze Tańca (chor. wspólnie z E. Szuflik-Pańtak i G. Pańtakiem, muz. F. Chopin, 2010). Przyjechał także w 2015 roku ze swoim zespołem Phoenix Ballet, który wziął udział w XXIII Łódzkich Spotkaniach Baletowych z programem, w skład którego weszła m.in. jego choreografia Only Love... (Tylko miłość..., muz. T. Albinoni). Współpracuje również jako pedagog z innymi ośrodkami, był m.in. pedagogiem podczas III Międzynarodowego Konkursu Baletowego i Choreograficznego w Pekinie (2015).

Joanna Sibilska-Siudym

• choreograf, Tylko miłość, 29.05.1998
• współpraca choreograficzna, Święta wiosna, 03.11.2001
• choreograf, Komix - Komedia, 27.02.2005