Halka

Opera w czterech aktach
Libretto: Włodzimierz Wolski
Prapremiera wersji czteroaktowej: 1.01.1858, Teatr Wielki w Warszawie
Premiera obecnej inscenizacji: 23.12.2011
Oryginalna wersja językowa z angielskimi napisami

Francuzi mają Niemą z Portici, my Halkę. To nic, że fabuły oper są łudząco podobne, nic to, że muzyka Moniuszki w wielu miejscach jest zadłużona w twórczości Aubera.

Partytura Halki powstała w dwóch rzutach. Jej pierwociny zapisał 28-latek, który w 1847 roku ukończył arcydzieło, pod względem nowoczesności dramaturgicznego ujęcia wymykające się schematowi tradycyjnej "opery numerowej" w równym stopniu, co Wagnerowski Tannhäuser.

Złe przyjęcie Halki w konserwatywnym Wilnie sprawiło, że 10 lat później kompozytor operę przerobił. Nie tępiąc ostrza krytyki społecznej, Moniuszko poluzował dramaturgiczny gorset i wprowadził kilka niebiańskich dłużyzn w rodzaju arii Jontka Szumią jodły na gór szczycie, bez których tego dzieła pomyśleć już nie sposób.

Tak powstała "opera narodowa", z której mitem dziś nie do końca wiadomo, co począć. Natalia Korczakowska postanowiła zmierzyć się z "mitologicznym" balastem Halki na nowo. Trochę prowokując obrazami radykalnie uwspółcześniającymi przekaz, częściej zadziwiała nowym i mądrym odczytaniem -- choćby na poły oniryczną wizją rozpadającego się drewnianego kościółka, w którym odbywają się zaślubiny Janusza i Zofii, przejęciem z obrazów Jacka Malczewskiego swojskiej i uniwersalnej zarazem figury Fauna czy sceną samobójstwa z końcowym efektem bliskim kategorii unheimlich, o której marzył sam kompozytor.

Chór i Orkiestra Teatru Wielkiego - Opery Narodowej
Polski Balet Narodowy
Aktorzy i statyści