Daria Dadun

Pierwsza solistka Teatru Wielkiego w Warszawie, solistka w Ballet National de Nancy et de Lorraine (od 2001 roku pod nazwą CNN Ballet de Lorraine), pedagog. Urodziła się w Bydgoszczy i w latach 1978-87 roku uczyła się w gdańskiej Szkole Baletowej m.in. pod kierunkiem Tamary Wasiliewej i Bogusława Chojnackiego. W 1984 roku wraz z Mirosławem Gordonem zdobyła II nagrodę na V Ogólnopolskim Konkursie Tańca i Choreografii w Gdańsku, a w 1986 roku wzięła udział w Międzynarodowym Konkursie Tańca Młodych Tancerzy w Lozannie. We wrześniu 1987 roku została zatrudniona w zespole baletowym Teatru Wielkiego w Warszawie na stanowisku koryfejki. Rok później awansowała do rangi solistki, by już w 1990 zostać pierwszą solistką.

Występowała w Warszawie zarówno w repertuarze klasycznym, jak i neoklasycznym. Jej ważniejsze role, to: tytułowy Kopciuszek (chor. O. Winogradow, muz. S. Prokofiew, 1988), Brylant w Panu Twardowskim (chor. T. Kujawa, muz. L. Różycki, 1988), Helena w Figlach szatana (chor. W. Gruca, muz. S. Moniuszko, A. Münchheimer, R. Augustyn, 1988), tancerka w Perpetuum mobile (1988) i Dziewczyna z Warkoczykami (1990) w Balu kadetów (chor. D. Lichine, muz. J. Strauss), solistka w pas de trois, Narzeczona oraz jedna z Czterech i Dwóch Łabędzi w Jeziorze łabędzim (chor. trad. / K. Sergiejew, muz. P. Czajkowski, 1988), M-lle Grisi w Grand pas de quatre (chor. trad. / A. Alonso, muz. C. Pugni, 1988), Przyjaciółka Lise w Córce źle strzeżonej (chor. F. Ashton, muz. F. Hérold, 1988), Klara w Dziadku do orzechów (chor. A. Glegolski, muz. P. Czajkowski, 1989), Nimfa w Narcyzie (chor. Z. Rudnicka, muz. N. Czerepnin, 1989), Duch róży w Młodzieńcu z różą (chor. Z. Juchnowski, muz. C.M. von Weber, 1989), Wiła (1989) i solistka w pas de deux I aktu (1990) w Giselle (chor. trad. / A. Gridin, I. Michajliczenko, muz. A. Adam), pas de six w divertissement z III aktu baletu Napoli (chor. A. Bournonville, muz. H. S. Paulli, E. Helsted), wariacja w Grand pas z baletu Paquita (chor. M. Petipa, muz. L. Minkus, 1989), Julia w Romeo i Julii-Pas de deux (chor. M. Béjart, muz. H. Berlioz, 1990), Pani R. w Grach (chor. E. Wesołowski, muz. C. Debussy, 1990), Kitri w Don Kichocie (chor. A. Glegolski, muz. L. Minkus, 1990), Konstancja w Muzach Chopina (chor. W. Wołk-Karaczewski, muz. F. Chopin, 1991), Głos II w Dies irae (chor. E. Wesołowski, muz. R. Maciejewski, 1991). W 1988 roku otrzymała medal im. Leona Wójcikowskiego, przyznawany z okazji Międzynarodowego Dnia Tańca, wybijającemu się tancerzowi lub tancerce młodego pokolenia.

W 1991 roku razem z Mirosławem Gordonem wyjechała za granicę. Po krótkich występach w Städtische Bühnen w Dortmundzie, od listopada 1991 została solistką w Ballet National de Nancy et de Lorraine pod dyrekcją Pierre'a Lacotte’a. Jako solistka wystąpiła w jego opracowaniach choreograficznych takich baletów jak: Giselle, L’Ombre, Marco Spada, Jezioro łabędzie, La Sylphide, a także w baletach: M. Fokina, G. Balanchine’a, A. de Mille, J. Kyliána, D. Personsa, R. Wherlocka. Tańczyła też w baletach współczesnych takich choreografów, jak: C. Armitage i A. Lagraa. Cennym doświadczeniem artystki była również współpraca z Antonio Gadesem przy jego balecie Krwawe gody. W lutym 1993 roku wystąpiła gościnnie w Teatrze Wielkim w Warszawie w Giselle, tańcząc Mirtę obok M. Gordona jako Księcia Alberta i A. Iglesias jako Giselle. W maju tego samego roku pojawiła się w Warszawie ponownie z zespołem Ballet National de Nancy et de Lorraine, tańcząc pas de trois w Grand pas z Paquity (chor. M. Petipa, muz. L. Minkus), w Legendzie z Fall River (chor. A. de Mille, muz. M. Gould) oraz w Te Deum (chor. P. Lacotte, muz. G. Bizet).

W 2000 roku otrzymała dyplom państwowy z pedagogiki baletowej w Centre Nationale la Danse w Paryżu., a w latach 2005-07 doskonaliła swoje kwalifikacje pedagogiczne studiując w Conservatoire National Supérieures Musique et Danse w Lyonie. W 2013 roku rozpoczęła studia w Centre d’Études Supérieures Musique et Danse w Poitou-Charentes w kierunku analizy funkcjonalnej ciała w ruchu tanecznym. Jest pedagogiem tańca klasycznego w Centre Choréographique National – Ballet de Lorraine oraz w Conservatoire National de Musique et de Danse w Strasburgu. Była zapraszana do Gdańska jako jurorka II Ogólnopolskiego Konkursu Młodych Tancerzy (2006) i XVII Ogólnopolskiego Konkursu Tańca (2011).

Joanna Sibilska-Siudym