Liliana Jankowska

LILIANA  JANKOWSKA, scenograf. Ukończyła studia na Wydziale Scenografii Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Andrzeja Stopki (1955). Pracowała jako scenograf w teatrach dramatycznych Kielc, Lublina, Koszalina, Gdańska, Lublina. Za swe projekty otrzymywała nagrody, były prezentowane na zbiorowych wystawach scenografii polskiej we Florencji, Paryżu, Pradze, i jej indywidualnej wystawie w Krakowie (1968).

            Współpracę z Teatrem Wielkim rozpoczęła w 1971 roku od  małych form operowych wystawionych na Scenie im. Emila Młynarskiego. Były to: Livietta i Tracollo Pergolesiego oraz Il maestro di capella Cimarosy. Później częściej bywała scenografem baletów niż oper. W dekoracjach i kostiumach wg jej projektów wszedł na scenę klasyczny balet Coppelia Delibesa (1974), trzy pozycje składające się na rosyjski wieczór, czyli Maskarada Chaczaturiana, Zaloty Szczedrina i Szeherezada Rimskiego-Korsakowa (1979), premiera złożona z różnych baletów kubańskiego choreografa Alberto Mendeza (1980) oraz Jezioro łabędzie Czajkowskiego (1985).   

Wiele dowcipu kostiumologicznego miała jej oprawa opero-baletu Blocha Bardzo śpiąca królewna (1974). W scenografii oper Rycerskość wieśniacza Mascagniego i Pajace Leoncavalla (1977) potrafiła realizm połączyć z umownością. Była też autorką projektów dekoracji i kostiumów w składanym przedstawieniu Nasz Karol (1987) – Opowieść o Karolu Kurpińskim.

            Najciekawszą bodaj, utrzymaną w klimacie baśni, i zgodnie z miejscem akcji, barwach fantazyjnej zieleni, była jej scenografia do XVII.towiecznej opery Dafne da Gagliano (1990); jednocześnie odwoływała się tam trafnie do konwencji opery barokowej.