Bardzo śpiąca królewna 29.09.1974

Ta baśń skomponowana na zamówienie Teatru Wielkiego oraz Ministerstwo Kultury i Sztuki, tańczona, mówiona, śpiewana i pantomimicznie przedstawiana – jest zachwycająca! Treść wszystkim znana, wszystkich też bawi: dzieci i dorosłych. Opowiada ją ciemnym barytonem komiczna Babcia, czyli Józef Wojtan. Brawurowa reżyseria i choreografia Witolda Grucy podkreśla wszechobecny dowcip. Na scenie panuje nieustanny ruch. Prześliczna młoda balerina, Ewa Głowacka, w roli tytułowej tańczy, gra, a nawet, przez chwilę, śpiewa. Jej mama, śmieszna Królowa to pulchna Bożena Brun-Barańska. Wyrazisty tancerz Zbigniew Juchnowski tworzy omalże komiksową postać Wróżki Jędzuni. Ogromnie podoba się biały pudel, w którego wciela się tancerz Janusz Subocz. Teatr prezentuje prapremierę utworu w ramach Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”. W partyturze Augustyna Blocha nie brak atrybutów muzycznej awangardy z tamtej dekady: są klastery, czyli dysonujące zbitki składane z sąsiadujących ze sobą dźwięków, są fragmenty aleatoryczne, czyli takie, w których muzycy grają, co chcą, są rytmizowane słowa i sylaby... Ale przenika tę awangardę, co rzadkie – żywioł zabawy.

autor: Małgorzata Komorowska