-
Nota biograficzna
Wiesław Olko, scenograf. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie (1974). Pracę w zawodzie rozpoczął jako scenograf telewizyjny i te doświadczenia znalazły odbicie w jego pracach dla teatrów. Łączy w nich zamiłowanie do realizmu, jak i upodobanie do wielkich inscenizacji. Świadczy o tym jego scenograficzna twórczość dla warszawskiego Teatru Wielkiego. Stał się tu autorem najciekawszych w latach 80. i najbardziej efektownych plastycznie przedstawień. Mackbeth Verdiego (1985) zaczynał się słynnym „desantem czarownic”, czyli nagłym zjazdem na linach spod stropu na scenę chóru żeńskiego w roli Szekspirowskich wiedźm. Skosem ustawiony biało nakryty do uczty stół, z pojawiającym się widmem zabitego już Banka, również robił wrażenie. W Bramach raju Bruzdowicz (1987) publiczność została umieszczona na ruchomej scenie i była przemieszczana w różnych kierunkach. Artysta operował tu przestrzenią zascenia i ogromnego audytorium, gigantyczne postaci aniołów wodziły drobne figurki dzieci wędrujące w swej krucjacie i nadawały niezwykły nastrój. Dekoracje widowiskowej Traviaty Verdiego (1987) przeciwnie – ukazywały obraz eleganckiego, dziewiętnastowiecznego Paryża, w barwach stonowanej czerwieni (spektakl utrzymywał się na afiszu ponad dwadzieścia lat). Dama pikowa Czajkowskiego (1988) przedstawiała iluzjonistyczne, wilgotne od deszczu widoki Petersburga – Olko jeździł do tego miasta wraz z reżyserem na „wizję lokalną”.
Wszystkie te premiery reżyserował Marek Weiss-Grzesiński, a kostiumy do nich projektowała Irena Biegańska. Wspólną pracą Olko i Biegańskiej była scenografia do baletu Nienasycenie Tomasza Stańki wg Witkacego (1987). Sam Olko przygotował jeszcze scenografię dla wystawionej na Scenie Młynarskiego Kolonii karnej Bruzdowicz wg Kafki, zgodnie z przerażającą treścią tego tekstu, budując tam prostą machinę do tortur i zabijania. Był też autorem plakatowych, ostrych w formie a intensywnych w kolorze dekoracji do Iwony, księżniczki Burgunda Krauzego wg Gombrowicza (2007).
Na scenie Teatru Wielkiego tworzył zatem interesujące wizje scenograficzne zarówno w przedstawieniach oper repertuarowych, jak i w prapremierach dzieł kompozytorów polskich.
-
Inscenizacja (7)
- Scenograf, Macbeth, 09.11.1985
- Scenograf, Nienasycenie, 24.01.1987
- Scenograf, Traviata, 22.02.1987
- Scenograf, Bramy raju, 15.11.1987
- Scenograf, Dama pikowa, 29.12.1988
- Scenograf, Kolonia karna, 09.06.1995
- Scenograf, Iwona Księżniczka Burgunda, 01.02.2007
