-
Nota biograficzna
Zdzisław Śliwiński (20 VII 1910 Dolina k/Stanisławowa – 26 VI 1979 Warszawa), dyrektor teatru. Wykształcenie średnie zdobył we Lwowie, w Warszawie ukończył Wyższą Szkołę Handlową (1934), był też w Szkole Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu. W latach 1934–1939 pracował w Powszechnym Banku Związkowym w Warszawie. Uczestniczył w kampanii wrześniowej jako strzelec konny w Wołyńskiej Brygadzie Kawalerii. Wzięty do niewoli, więziony był w czterech oflagach, w tym w Woldenbergu, gdzie w Komisji Kulturalno-Oświatowej zajmował się organizowaniem koncertów i imprez kulturalnych.
Po powrocie do kraju kierował samodzielnym referatem planowania w Departamencie Muzyki Ministerstwa Kultury i Sztuki (1945–1946), następnie był wicedyrektorem Polskiego Wydawnictwa Muzycznego w Krakowie (do 1947 r.). Później podjął pracę w Filharmonii Poznańskiej i w latach 1949–1958 był jej dyrektorem. Jednocześnie współorganizował Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Henryka Wieniawskiego (1952) i kierował biurem Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina (1955). W latach 1958–1969 sprawował dyrekcję Filharmonii Narodowej, uczestniczył w organizacji Międzynarodowych Festiwali Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień”; na czas przygotowań do otwarcia odbudowanego gmachu i rozpoczęcia tam artystycznej pracy objął dyrekcję Teatru Wielkiego (1 stycznia 1965 – 31 sierpnia 1966). Ostatecznie w grudniu 1969 r. odszedł z Filharmonii, by powrócić do Teatru Wielkiego i przez dekadę być jego dyrektorem.
Zdystansowany, powściągliwy w słowach, o eleganckiej postawie, stanowił gwarancję dobrej organizacji pracy teatralnej. Pomocny był i skuteczny w nawiązaniu i utrzymywaniu międzynarodowych kontaktów przez artystów baletu Teatru: Uniwersytet Tańca w Paryżu przyznał mu za rok 1976 Nagrodę im. Sergiusza Diagilewa, a wręczał ją w 1977 r. przybyły do Warszawy legendarny Serge Lifar.
