-
Nota biograficzna
Jerzy Bojar, inżynier. Jest rodowitym warszawiakiem. Ukończył studia na Politechnice Warszawskiej (1951–1956). Zatrudnił się w przedsiębiorstwie projektowania budownictwa miejskiego Miastoprojekt i, pracując przy kilkunastu projektach teatrów i domów kultury w Łodzi, na Śląsku, na Wybrzeżu, także w Warszawie, zdobył specjalizację w zakresie napędów elektrycznych mechanizmów scenicznych. W 1960 r. związał się na ponad pół wieku (!) z Operą Warszawską. Początkowo był inspektorem nadzoru przedsiębiorstwa Teatr Wielki Opery i Baletu w Budowie, po otwarciu Teatru Wielkiego został kierownikiem działu elektrycznego. W 1970 r. zajął stanowisko zastępcy dyrektora technicznego, a w 1984 r. – dyrektora technicznego Teatru Wielkiego. W zakres jego obowiązków wchodziło odtąd: zapewnienie pełnej obsługi prób i spektakli oraz wykonawstwa środków inscenizacji, nadzór nad eksploatacją, obsługą i konserwacją urządzeń scenicznych, organizacja obcych występów gościnnych, a także występów Teatru w kraju i za granicą, jak również przeprowadzanie remontów. Podlegało mu, okresowo, około 200 pracowników.
Poznał Teatr jak nikt. W jubileuszowym wydawnictwie 25 lat opery warszawskiej w Polsce Ludowej (Warszawa 1970) opublikował tekst Gmach i urządzenia techniczne Teatru Wielkiego w Warszawie, przedstawiając w nim usytuowanie budynku w przestrzeni placu Teatralnego, a w liczbach jego kubaturę, wymiary zajmowanego terenu, widowni i sceny (największej na świecie), jak również szczegółowy opis konstrukcji sceny i wszystkich jej urządzeń. Kiedy w ramach promocji Teatru wprowadzono (wzorem najważniejszych teatrów operowych świata) zwiedzanie Teatru Wielkiego, nie było lepszego niż dyrektor Bojar przewodnika. W okresach przejściowych (1991, 1994) przyjmował funkcję dyrektora naczelnego Teatru Wielkiego. Trudno byłoby sobie wyobrazić Teatr bez jego spokoju, pełni kompetencji, opanowania, błysku uważnego i przyjaznego spojrzenia spoza szkieł okularów, pewności w podejmowaniu najtrudniejszych decyzji. Niemniej w 1995 r. zmuszony został do odejścia i przez pewien czas pracował w Poznaniu. Jednak w 1998 r. wrócił do Teatru Wielkiego – Opery Narodowej, na krótko objął stanowisko p.o. dyrektora naczelnego, po czym został dyrektorem administracyjnym Teatru (do 2005 r.). W 2006 r. zatrudniono go ponownie na kilka miesięcy, a od lutego 2010 r. pełni w Teatrze funkcję głównego specjalisty ds. inwestycji.
Jego żoną jest pianistka, pedagog fortepianu w warszawskiej szkole muzycznej II stopnia, Maria Zubelewicz.
-
Inscenizacja (10)
- Światła, Pan Twardowski, 22.11.1965
- Światła, Jezioro łabędzie, 15.01.1966
- Reżyser świała, Faust z Nocą Walpurgii, 06.04.1966
- Światła, Voci, 11.02.1968
- Światła, Samotność, 11.02.1968
- Światła, Salon warszawski, 11.02.1968
- Światła, Giselle, 20.04.1968
- Światła, Francesca da Rimini, 20.04.1968
- Światła, Giselle, 15.02.1976
- Realizacja świateł, Nabucco, 26.06.1992
