Halka "Trybuna Mazowiecka"

Reżyser premierowego przedstawienia w Teatrze Wielkim, Bronisław Dąbrowski dał przedstawienie zbliżone do znakomitej schillerowskiej wersji sprzed 12 laty. Dąbrowski słusznie zwrócił przede wszystkim uwagę na sceny zbiorowe, postawę ludu. Mimo że całość potraktowana została raczej estradowo. Jednak oszczędność ruchu i gestu wcale nie przeszkadza narastaniu dramatu. / Na klimat przedstawienia duży wpływ mają dekoracje i kostiumy Andrzeja Stopki. Prostota archaizowanej góralszczyzny, jakieś jej odbarwienie kontrastowało silnie z kolorystyką i bogactwem szlacheckich kontuszy, żupanów i damskich strojów. / Realizacja muzyczna przedstawienia jest jego mocną stroną. W roli tytułowej Halina Słoniowska, obdarzona pięknym sopranem była bardzo dziewczęcą i ładnie śpiewała. W roli Jontka usłyszeliśmy Wiesława Ochmana, dla którego partia ta była udanym debiutem w stolicy. Bernard Ładysz był chyba najlepszym Stolnikiem w dziejach tej opery. W sumie przedstawienie piękne.