Andrè Chènier 22.04.1961
Realizatorzy
Multimedia
Zdjęcia
Komentarz
Treścią opery są dramatyczne zdarzenia z dni Rewolucji Francuskiej. Ale reżyseria Franka de Quella jest grzeczna. Z mediolańskiej La Scali zaprosił go do Warszawy dyrektor stołecznej sceny, Jerzy Semkow. To trzecia (i ostatnia) premiera pod jego batutą w trakcie krótkiej, półtorarocznej kadencji dyrektorskiej tego świetnego dyrygenta. Uznanie budzi mocna obsada solistów. Bogdan Paprocki w tenorowej roli tytułowej poety Chéniera głosem i grą tworzy kreację, dorównuje mu Andrzej Hiolski jako przywódca zbuntowanego ludu Gérard. Obaj pałają miłością do posągowej arystokratki Magdaleny, którą obdarza swym sopranem Maria Fołtyn. Zestawu głosów i postaci dopełnia mezzosopran Krystyny Szczepańskiej (Hrabina de Coigny), ekspresyjny alt Franciszki Denis-Słoniewskiej (stara Madelon), powabnie ciemny śpiew Bożeny Brun-Barańskiej (mulatka Bersi) i dźwięczący tu groźnie bas-baryton Władysława Skoraczewskiego (sankiulota Mathieu). Tym przedstawieniem powojenna Opera Warszawska świętuje (nader skromnie) swoje 15-lecie. Z tej okazji ukazuje się jubileuszowy druk: dokumentacja premier i przedstawień z obsadami z lat 1945--61 w opracowaniu Józefa Grubowskiego.
autor: Małgorzata Komorowska
Wystawienia (11)
18.04.1961, Państwowa Opera w Warszawie
22.04.1961, Państwowa Opera w Warszawie
25.04.1961, Państwowa Opera w Warszawie
05.05.1961, Państwowa Opera w Warszawie
17.05.1961, Państwowa Opera w Warszawie
08.06.1961, Państwowa Opera w Warszawie
16.07.1961, Państwowa Opera w Warszawie
28.09.1961, Państwowa Opera w Warszawie
08.10.1961, Państwowa Opera w Warszawie