-
Nota biograficzna
Pierwsza solistka baletu Teatru Wielkiego w Warszawie. Urodziła się w Żyrardowie. Rozpoczęła naukę w klasie skrzypiec w Państwowej Szkole Muzycznej I i II stopnia im. I. Paderewskiego w Żyrardowie. W 1960 roku ukończyła z wyróżnieniem warszawską szkołę baletową, gdzie uczyła się m.in. pod kierunkiem Ireny Szymańskiej, Leona Wójcikowskiego i Olgi Jordan. W 1960 roku została zaangażowana do zespołu baletowego Opery Warszawskiej, dwa lata później została solistką, a od 1967 pierwszą solistką w Teatrze Wielkim.
W 1961 roku zdobyła I miejsce w pionie zawodowym w kategorii solistów na Ogólnopolskim Konkursie Tańca Scenicznego w Warszawie. Tańczyła zarówno w repertuarze klasycznym jak i neoklasycznym, zachwycając doskonałą techniką, muzykalnością oraz interpretacją zarówno w partiach klasycznych, jak i współczesnych. Do ważniejszych jej ról i kreacji należą m.in.: solistka w pas de trois w Jeziorze łabędzim (chor. W. Burmeister, P. Gusiew / N. Konius, A. Sobol, muz. P. Czajkowski,1962), Ognik w Kamiennym kwiecie (chor. A. Tomski, muz. S. Prokofiew, 1962), Dziewczyna ofiarna w Święcie wiosny (chor. A. Rodrigues, muz. I. Strawiński, 1962), Dziewczyna w Czterech temperamentach (chor. F. Adret, muz. P. Hindemith, 1962), Swanilda w Coppelii (chor. F. Parnell, muz. L. Delibes, Opera Łódzka, 1962), Chloe w Dafnisie i Chloe (chor. A. Rodrigues, muz. M. Ravel, 1963), Uliczna tancerka i Królowa Driad (1964) oraz Kitri (1965) w Don Kichocie (chor. A. Cziczinadze, muz. L. Minkus), Krasawica i Diablica w Panu Twardowskim (chor. S. Miszczyk, muz. L. Różycki, 1965), Odetta-Odylia, jedna z Trzech łabędzi i solistka w pas de trois w Jeziorze łabędzim (chor. trad. / R. Kuzniecowa, muz. P. Czajkowski, 1966), solistka w Taranteli – pas de deux w Nokturnie i Taranteli (chor. W. Gruca, muz. K. Szymanowski, 1966), tytułowa Giselle w dwóch realizacjach (chor. trad. / A. Cziczinadze, muz. A. Adam, 1968) oraz (chor. trad. / A. Gridin, I. Michajliczenko, muz. A. Adam, 1976), Aegina w Spartakusie (chor. J. Czanga, muz. A. Chaczaturian, 1973), Wróżka w Kopciuszku (chor. A. Cziczinadze, muz. S. Prokofiew, 1969), solistka w Danse profane w Danse sacrée, Danse profane (chor. W. Borkowski, muz. C. Debussy, 1971), Dziewczyna w Metafrazach (chor. M. Bochenek, muz. J. Maksymiuk, 1971), Ona w Pożądaniu (chor. J. Makarowski, muz. G. Bacewicz, 1973), Balerina w Pietruszce (chor. M. Fokin / L. Wójcikowski, muz. I. Strawiński, 1973), Królowa Podziemi, Królowa Wschodu i Diablica w Panu Twardowskim (chor. W. Gruca, muz. L. Różycki, 1973), Odetta-Odylia w Jeziorze łabędzim (chor. trad. / B. Chaliułow, muz. P. Czajkowski, 1973), Swanilda w Coppelii (chor. A. Messerer, muz. L. Delibes, 1974), tytułowa Panna Julia (chor. B. Cullberg, muz. T. Rangström, 1975), I solistka w Sylfidach (chor. M. Fokin / R. Kuzniecowa, muz. F. Chopin, 1975). W sezonie 1984/85 zakończyła karierę sceniczną.
W latach 1969–71 była pedagogiem tańca klasycznego w warszawskiej szkole baletowej. Później jeszcze trzykrotnie współpracowała ze szkołą, przygotowując klasy maturalne do dyplomu z tańca klasycznego. W 1972 roku była stypendystką Ministerstwa Kultury i Sztuki w The School of Contemporary Dance w Londynie. Z wyróżnieniem ukończyła studia z zakresu pedagogiki tańca na Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (1980). Pod auspicjami Ministerstwa Oświaty pracowała w sezonie 1984/85 jako pedagog w Hiszpanii: w Escuela Superior de Ballet w Torrelavega i jako baletmistrzyni w tamtejszym zespole baletowym oraz w studiu baletowym Rosity Segovii w Barcelonie.
W 1981/82 pełniła funkcję kierownika baletu w Teatrze Wielkim. Opracowała choreografię do filmu fabularnego Zamach stanu (reż. R. Filipski, 1981). W latach 1989–93 była kierownikiem baletu i pedagogiem w Operetce Warszawskiej.
W czasie tournée Teatru Wielkiego w Republice Federalnej Niemiec został nagrany balet Święto wiosny z udziałem Elżbiety Jaroń w roli Dziewczyny ofiarnej (1964). Sekwencja Danse sacrale z jej udziałem została włączona do filmu dokumentalnego Stravinsky (reż. D. Oppenheim, Columbia Broadcasting System, 1966). Wystąpiła w filmie Tańczy Elżbieta Jaroń (reż. J. Żukowska, 1974), za udział w którym otrzymała nagrodę główną Ministra Kultury i Sztuki Republiki Francuskiej na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Muzycznych w Besançon.
Otrzymała złoty medal za partię Swanildy (Coppelia) w czasie IV Łódzkich Spotkań Baletowych (1974), a także Złoty Krzyż Zasługi (1979), Złotą Odznakę Honorową „Za Zasługi dla Warszawy” (1980), odznaczenie „Zasłużony Działacz Kultury” (1984) i Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1987).
Joanna Sibilska-Siudym
