• Kontrast
      • Animacje: Wyłącz
      • Kontrast: A Domyślna wersja kolorystyczna A Czarny tekst na białym tle A Biały tekst na czarnym tle A Czarny tekst na żółtym tle A Żółty tekst na czarnym tle
      • Powiększ tekst: Ctrl plus
      • Pomniejsz tekst: Ctrl minus
      • Przywróć: Ctrl zero
  • Wybierz język angielski EN
Teatr Wielki - Opera Narodowa Teatr Wielki - Opera Narodowa
  • Kolekcje
  • Statystyki
    • Statystyki osób
    • Statystyki spektakli
  • O projekcie
  • Wyszukiwarka

Ewa Bandrowska-Turska

  • Nazwisko

    Bandrowska-Turska
  • Imiona

    Ewa
  • Data urodzenia

    20.05.1894
  • Data śmierci

    25.06.1979
  • Miejsce urodzenia

    Kraków

  • Miejsce śmierci

    Warszawa

„Traviata” Giuseppe Verdi 28-03-1952

„Traviata” Giuseppe Verdi 28-03-1952

Otwarcie Teatru Wielkiego w Warszawie 19-11-1965

„Hrabina” Stanisław Moniuszko 29-06-1951

„Traviata” Giuseppe Verdi 28-03-1952

"Hrabina" Stanisław Moniuszko 28-05-1960

„Traviata” Giuseppe Verdi 28-03-1952

„Traviata” Giuseppe Verdi 28-03-1952

"Hrabina" Stanisław Moniuszko 28-05-1960

„Hrabina” Stanisław Moniuszko 29-06-1951

„Traviata” Giuseppe Verdi 28-03-1952

"Hrabina" Stanisław Moniuszko 28-05-1960

"Hrabina" Stanisław Moniuszko 28-05-1960

  • Nota biograficzna

    Ewa Bandrowska-Turska (20 V 1894 Kraków – 25 VI 1979 Warszawa), śpiewaczka – sopran. Była córką Tytusa Bandrowskiego, profesora chemii Uniwersytetu Jagiellońskiego, bratanicą wybitnego śpiewaka wagnerowskiego, tenora Aleksandra Bandrowskiego; jej ojcem chrze­stnym był Adam Asnyk. Głos kształciła u Heleny Zboińskiej­-Ruszkowskiej w Wiedniu. Za oficjalny jej debiut uznano partię Małgorzaty w Fauście Gounoda zaśpiewaną 19 lutego 1917 r. na scenie Teatru Wielkiego w Warszawie. Otrzymała po nim znakomite recenzje. W latach 1917–1927 występowała w przedstawieniach operowych w Krakowie, we Lwowie, Poznaniu, Katowicach; kilkakrotnie gościnnie w Warszawie. Przez wiele lat trapiły ją nawroty choroby płuc, jeździła na leczenie klimaty­czne do Włoch i do Zakopanego.

    Na sezon 1927/28 została zaangażowana do Teatru Wielkiego w Warszawie. Dyrektor Emil Młynarski otworzył sezon Hrabiną Moniuszki, z nią, świetną, w roli tytułowej. Chwalona też była za śpiew i rolę Lakmé w operze Delibesa pod tym tytułem. Pracowała wówczas pod kierunkiem pochodzącego z Włoch dyrygenta Jerzego Sillicha, który wprowadził pewne korekty do jej techniki głosowej. Miała następnie liczne występy operowe i koncertowe w kraju i w wielu miastach Europy, łącznie ze Sztokholmem, Hamburgiem, Mediolanem (Teatro Lirico) i Budapesztem. Jednak w trudnym, kryzysowym sezonie 1930/31 śpiewała w Operze Warszawskiej. Była Gildą w Rigoletcie Verdiego, Neddą w Pajacach Leoncavalla, Mimì w Cyganerii Pucciniego, Caton w Casanovie Różyckiego, Ijolą (tytułowa w operze Piotra Rytla), Violettą w Traviacie Verdiego; Łucję z Lammermooru Donizettiego, z nią w roli tytułowej, transmitowało Polskie Radio.

    Wykonywała wiele pieśni współczesnych, była muzą ówczesnej polskiej awangardy kompozytorskiej; z takim repertuarem, nie zaniedbując występów operowych, koncertowała w Paryżu, Oxfordzie, ZSRR (z Karolem Szymanowskim i Grzegorzem Fitelbergiem). W 1934 r. Warszawa poznała jej Rozynę w Cyruliku sewilskim Rossiniego, a w 1937 r. – tytułową Markizę (Blanchefleur) w operze Kienzla. Jej występy były zawsze wydarzeniami artystycznymi. Często śpiewała w radiu. Wykonywała partię tytułową w filmowej wersji Halki Moniuszki (1937). W lutym 1938 r. uczestniczyła w strajku okupacyjnym artystów Opery Warszawskiej; prasa publikowała jej fotosy w eleganckim futrze, pośród strajkujących. W styczniu 1939 r. zadebiutowała w paryskiej Opéra Comique w partiach Lakmé i Violetty.

    W czasie II wojny światowej przebywała w Warszawie. Praco­wała jako kelnerka w kawiarni U Aktorek, śpie­wała także w kawiarni prowadzonej przez Bolesława Woy­towicza. Po Powstaniu Warszawskim znalazła się w Krakowie, podjęła pracę pedagogiczną w tamtejszej Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. W 1945 r. występowała w przedstawieniach operowych w Krakowie, Poznaniu i Wrocławiu. W 1946 r. odbyła tournée po ZSRR, a rok później wielkie tournée po Europie, poczynając od Czechosłowacji (udział w festiwalu Praska Wiosna), przez kraje skandynawskie po Francję, Anglię i Jugosławię. Zebrała dobre recenzje. Jako pierwsza artystka polska po wojnie śpiewała wówczas w Berlinie ze słynną orkiestrą Filharmoników Berlińskich. W 1949 r. zaangażowana do Opery Warszawskiej, wystąpiła tu jako Tatiana w Eugeniuszu Onieginie Czajkowskiego pod batutą Waleriana Bierdiajewa, a także w kilku innych rolach, do jakich ogra­niczyła po wojnie swój repertuar operowy (Violetta, Mimì, Madame Butterfly). W latach 1949–1951 uczyła i występowała gościnnie w Poznaniu.

    Przez wszystkie lata artystycznej aktywności Hrabina w operze Moniuszki pozostawała jej rolą popisową. Kreowała ją w Ope­rze Warszawskiej w Hrabinie wystawionej w reżyserii Leona Schillera (premiera 24 czerwca 1951 r.); zgodnie z dawną tradycją wykonawczą śpiewała wówczas także tzw. włoską arię Panny Ewy. W Warszawie również stworzyła udaną postać Violetty w premierze Traviaty (1952), a rolę moniuszkowskiej Hrabiny ponowiła w następnej inscenizacji tej opery (1960); po raz ostatni zaśpiewała tę partię we wrześniu 1961 r., czyli w 44. roku kariery, co w przypadku głosów sopranowych z pewnością jest ewenementem.

    Miała głos piękny z natury, jasny, o okrągłym, pełnym brzmieniu, rozległej skali i kolorystycznej giętkości. Posiadała umiejętność stosowania różno­rodnych technik artykulacyjnych i instrumentalną wręcz łatwość frazowania. Jej śpiew zachwycał bo­gactwem niuansów wyrazowych. W okresie najwyż­szego wokalnego mistrzostwa słynęła np. z subtel­nych odcieni piano i mezza voce. Aż trzech kom­pozytorów napisało dla niej koncerty na głos z orkiestrą: Tadeusz Kassern, Reinhold Glier i Aleksandr Arutunian; kon­certy te nie były wykonywane przez nikogo oprócz niej ze względu na ogromne trudności partii solowej. Była obdarzo­na nieograniczonymi niemal możliwościami wokal­nymi, śpiewała muzykę współczesną obok soprano­wych partii operowych najprzeróżniejszych rodza­jów – od koloraturowych, przez liryczne po lżejsze dramatyczne (wykonywała np. partie Olimpii, Antonii i Giulietty w Opowieściach Hoffmanna Offenbacha). Do niektórych postaci scenicznych miała stosunek osobisty, emocjonalny – tworzyła wtedy role su­gestywne i pamiętne. O Rozynie z Cyrulika sewilskiego Karol Stromenger pisał, iż w partii tej „błyszczała świetnym śpiewem”, „wyglądała uroczo, poruszała się z gra­cją, była ubrana w powiewną koloraturę i śpiewała koronki i fularowe falbanki, słowem dała postać – śpiewem, wyglądem i grą, całość pełną życia i powabu”. Była kobietą wykwintną i uwodzicielską; jej temperament kryły maniery damy. Talent wo­kalny, uroda i szczególna osobowość złożyły się na modelowy typ wielkiej artystki opery i estrady muzycznej.


     

    Za: Słownik biograficzny teatru polskiego, t. II, Warszawa 1994

     

  • Wystawienia (49)

      • 25.06.1949, Filharmonia Stołeczna, Eugeniusz Oniegin
      • 02.07.1949, Filharmonia Stołeczna, Eugeniusz Oniegin
      • 12.07.1949, Filharmonia Stołeczna, Eugeniusz Oniegin
      • 28.06.1951, Państwowa Opera i Filharmonia w Warszawie, Hrabina
      • 29.06.1951, Państwowa Opera i Filharmonia w Warszawie, Hrabina
      • 01.07.1951, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 05.07.1951, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 07.07.1951, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 08.07.1951, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 12.07.1951, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 18.07.1951, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 02.09.1951, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 05.09.1951, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 22.09.1951, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 29.09.1951, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 30.09.1951, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 03.10.1951, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 04.10.1951, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 08.10.1951, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 28.10.1951, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 03.11.1951, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 04.11.1951, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 25.12.1951, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 26.12.1951, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 03.01.1952, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 26.01.1952, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 17.02.1952, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 26.02.1952, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 04.03.1952, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 28.03.1952, Państwowa Opera w Warszawie, Traviata
      • 30.03.1952, Państwowa Opera w Warszawie, Traviata
      • 02.04.1952, Państwowa Opera w Warszawie, Traviata
      • 07.04.1952, Państwowa Opera w Warszawie, Traviata
      • 12.04.1952, Państwowa Opera w Warszawie, Traviata
      • 13.05.1952, Państwowa Opera w Warszawie, Traviata
      • 15.05.1952, Państwowa Opera w Warszawie, Traviata
      • 19.05.1952, Państwowa Opera w Warszawie, Traviata
      • 24.05.1952, Państwowa Opera w Warszawie, Traviata
      • 27.05.1952, Państwowa Opera w Warszawie, Traviata
      • 04.06.1952, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 30.06.1956, Państwowa Opera w Warszawie, Cyganeria
      • 14.10.1956, Państwowa Opera w Warszawie, Cyganeria
      • 29.12.1956, Państwowa Opera w Warszawie, Cyganeria
      • 20.02.1957, Państwowa Opera w Warszawie, Cyganeria
      • 28.05.1960, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 17.06.1960, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 10.07.1960, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 14.10.1960, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
      • 23.11.1960, Państwowa Opera w Warszawie, Hrabina
  • Multimedia (13)

    „Traviata” Giuseppe Verdi 28-03-1952

    „Traviata” Giuseppe Verdi 28-03-1952

    Otwarcie Teatru Wielkiego w Warszawie 19-11-1965

    „Hrabina” Stanisław Moniuszko 29-06-1951

    „Traviata” Giuseppe Verdi 28-03-1952

    "Hrabina" Stanisław Moniuszko 28-05-1960

    „Traviata” Giuseppe Verdi 28-03-1952

    „Traviata” Giuseppe Verdi 28-03-1952

    "Hrabina" Stanisław Moniuszko 28-05-1960

    „Hrabina” Stanisław Moniuszko 29-06-1951

    „Traviata” Giuseppe Verdi 28-03-1952

    "Hrabina" Stanisław Moniuszko 28-05-1960

    "Hrabina" Stanisław Moniuszko 28-05-1960

  • Druki teatralne (2)

    Afisz premierowy. „Hrabina” Stanisław Moniuszko 29-06-1951

    Program "Traviata" Giuseppe Verdi 22-02-1987

Drukuj Do góry strony
  • Strona główna
  • Repertuar

    • Sezon 2024/25
    • Kalendarium

    Bilety

    • Abonamenty
    • Zakup biletów
    • Regulamin 2024/25
  • Teatr

    • Aktualności
    • Polski Balet Narodowy
    • Ludzie
    • Miejsce
    • Historia
    • Kulisy
    • VOD
    • Podcasty
    • Kontakt
  • Działalność

    • Edukacja
    • Galeria Opera
    • Muzeum Teatralne
    • Archiwum
    • Akademia Operowa
    • Konkurs Moniuszkowski
    • Butik
    • Wynajem kostiumów
    • Wynajem rekwizytów
  • Inne

    • Informacje dla widzów
    • Deklaracja dostępności
    • Mapa strony
    • Newsletter
    • Monitoring
    • Polityka prywatności / Cookies
    • Ochrona danych osobowych
    • Wejdź w obiektyw
    • Pasieka w Teatrze
  • Współpraca

    • Partnerzy i sponsorzy
    • Współpraca i wsparcie
    • Organizacja imprez
    • Ogłoszenia
    • Oferty pracy
    • Dla mediów
    • Zamówienia publiczne
    • Zamówienia na usługi społeczne
    • Biuletyn Informacji Publicznej
Logo Instagram

Teatr Wielki - Opera Narodowa, plac Teatralny 1, 00-950 Warszawa, skrytka pocztowa 59

Rezerwacja miejsc: +48 22 692 02 08 Centrala: +48 22 692 02 00 E-mail: office@teatrwielki.pl

Europejski Fundusz Rozwoju Regionalne