Opera przedstawia starania rodziny emigrantów o zalegalizowanie pobytu. Teatr odczytuje utwór w duchu Kafki, ale sytuacja biurokratycznej udręki wystarczająco jest realistyczna i współczesna, by polska publiczność z pełnym zrozumieniem śledziła dramat bohaterów. W recenzjach przeważają pozytywne opinie o przedstawieniu. Atrakcję stanowi przyjazd kompozytora z USA i jego obecność na próbie generalnej i premierze. Na oczach widzów wbiega na scenę i gorąco dziękuje wykonawcom. Jednak, wobec perspektywy zaproszenia warszawskiego Konsula na wiosenny festiwal operowy do Wiesbaden, Menotti przysyła list z warunkami nie do spełnienia. Prosi w nim o przywrócenie dwóch skrótów dokonanych w partyturze, zmianę kostiumu głównej postaci, Magdy Sorel (doskonale zresztą granej przez Krystynę Jamroz), oraz o korektę pewnych rozwiązań reżyserskich, które wypaczają jego intencje. Czy zatem niebezpiecznym jest ujawnianie kompozytorom realizacji scenicznych ich dzieł?

autor: Małgorzata Komorowska