Otello 24.04.1969

Gatunek i forma: Opera w czterech aktach

Tytuł spektaklu: Otello

Kompozytor: Giuseppe Verdi

Data premiery: 24.04.1969

Miejsce premiery: Teatr Wielki w Warszawie, Sala Moniuszki

Liczba przedstawień: 43

Realizatorzy

inspicjent

Bogumił Skorski, Marian Tilszer

sufler

Magdalena Wężyk, Barbara Rakowska

przekład

Aleksander Bardini, Krystyna Konopacka

kierownictwo muzyczne

Jan Krenz

asystent dyrygenta

Mieczysław Nowakowski

reżyser

Aleksander Bardini

asystent reżysera

Piotr Widlicki

scenograf

Andrzej Kreutz Majewski

kierownik chóru (chórmistrz)

Józef Bok

przygotowanie solistów, pianista, korepetytor solistów

Jerzy Gaczek, Janina Pawluk

przygotowanie chóru, pianista, korepetytor chóru

Józef Bok, Henryk Wojnarowski, Zofia Urbanyi-Krasnodębska

asystent scenografa

Anna Zakrzewska

Multimedia

Zdjęcia

„Otello” Giuseppe Verdi 30-03-1969
„Otello” Giuseppe Verdi 30-03-1969
„Otello” Giuseppe Verdi 30-03-1969
„Otello” Giuseppe Verdi 30-03-1969
„Otello” Giuseppe Verdi 30-03-1969
„Otello” Giuseppe Verdi 30-03-1969
„Otello” Giuseppe Verdi 30-03-1969
„Otello” Giuseppe Verdi 30-03-1969
„Otello” Giuseppe Verdi 30-03-1969
„Otello” Giuseppe Verdi 30-03-1969
„Otello” Giuseppe Verdi 30-03-1969
„Otello” Giuseppe Verdi 30-03-1969
„Otello” Giuseppe Verdi 30-03-1969
Program „Otello” Giuseppe Verdi 30-03-1969
Plakat „Otello” Giuseppe Verdi 30-03-1969

Komentarz

Przedstawienie – legenda! Kurtyna odsłania ogromny statek targany burzą, arcydzieło scenograficzne Andrzeja Majewskiego; na brzegu tłum-chór krzyczy-śpiewa w przerażeniu. Widownia wybucha burzą braw. Verdi nie dał swej operze ani jednej nuty wstępu, więc efekt jest piorunujący. Żadna z powojennych premier nie zbiera tak zgodnych i tak wysokich recenzenckich ocen. To teatr operowy doskonały: muzycznie, reżysersko, wykonawczo. Rola Otella objawia dwa wspaniałe tenory: Henryka Kłosińskiego (z Łodzi) i Romana Węgrzyna (z Poznania). Wyróżniani w obsadach Barbara Nieman (Desdemona), Władysław Malczewski (Jago), Kazimierz Pustelak (Kasjo) też dowodzą świadomości udziału w szekspirowskiej grze. Komnaty i kostiumy, jak przejęte od dawnych włoskich malarzy, budzą zachwyt. Makietę statku Majewski eksponuje później na swoich autorskich wystawach.

autor: Małgorzata komorowska