-
Nota biograficzna
Jerzy Artysz, śpiewak – baryton. W Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie kształcił głos w klasie Marii Magdaleny Halfterowej, studiując równocześnie grę na skrzypcach. Jeszcze podczas studiów zadebiutował w Operze Łódzkiej jako Janusz w Halce (1958). Dyplom ukończenia PWSM – z wyróżnieniem – otrzymał w 1959 r., umiejętności śpiewacze doskonalił w Mediolanie pod kierunkiem Marii Carbone-Rossini. W tym czasie zdobył wysokie nagrody na trzech międzynarodowych konkursach wokalnych: w Moskwie, Tuluzie i Genewie.
Od debiutu występował w Operze Łódzkiej, w 1963 r. związał się z Operą Warszawską. Po raz pierwszy w stolicy pokazał się w roli Don Giovanniego w operze Mozarta. Powierzano mu później nie tylko pierwszoplanowe partie w wielkim repertuarze (Germont w Traviacie, Rodrigo w Don Carlosie, tytułowy Oniegin, Scarpia w Tosce), ale też często takie role, jak Morales w Carmen, Marceli w Cyganerii, Sharpless w Madame Butterfly, a także Almaviva w Weselu Figara i Figaro w Cyruliku sewilskim oraz Otton w Koronacji Poppei. Jego wielka muzykalność, staranne opracowywanie działań scenicznych i naturalna szlachetność gestu złożyły się na istotne sukcesy w rolach Falstaffa w operze Verdiego (1975), Dżaresa w Parii Moniuszki (1980) i Makbeta w dziele Verdiego (1985). Jednocześnie od końca lat 60. udzielał się w Stowarzyszeniu Polskiej Młodzieży Muzycznej (SPMM) Jeunesses Musicales, będącym sekcją bardzo prężnej wówczas międzynarodowej organizacji.
Niezawodny wykonawca muzycznych nowości na międzynarodowych festiwalach Warszawska Jesień, największe swoje kreacje stworzył we współczesnych utworach scenicznych. Był to ślepy Jozue w Jutro (1966), dramacie Tadeusza Bairda (śpiewak przyjaźnił się z kompozytorem), niesamowity krawiec Jakub w Manekinach Zbigniewa Rudzińskiego wg Brunona Schulza (1982) – rolę tę w Warszawie i podczas licznych występów zagranicznych Teatru wykonał 108 razy – następnie posągowy Piłat w Mistrzu i Małgorzacie Kunada i Mnich w Bramach raju Bruzdowicz (1987) oraz kupiec Löwel Perl w Czarnej masce Pendereckiego (1988), wreszcie Ojciec w operze Ignorant i szaleniec Mykietyna (2001). Z powodzeniem sięgał po role wagnerowskie, jak Wolfram (Tannhäuser, 1974), tytułowy Holender (1981), Wotan (Złoto Renu, 1988) i Gunther (Zmierzch bogów, 1989). W latach 1983–1994 i potem często wykładał i występował w Hiszpanii, m.in. w prapremierze opery Josepa Solera Edyp i Jokasta jako Edyp (Barcelona, 1986). Profesor, wykładowca Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. W latach 1990-1994 dyrektor artystyczny Escola d’Opera w Barcelonie. Przewodniczył jury II Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Moniuszki w Warszawie (1995).
Laureat nagrody Związku Kompozytorów Polskich za wybitne osiągnięcia w dziedzinie wykonawstwa i propagowania polskiej muzyki współczesnej, a także nagrody „Arion” Związku Artystów Scen Polskich. Za wybitne zasługi dla kultury polskiej, za osiągnięcia w twórczości artystycznej oraz działalności pedagogicznej odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Medalem Gloria Artis.
Po mistrzowsku wykonywał pieśni i rozległą miał wiedzę w tej dziedzinie. Humanista, kolekcjoner wszelkiego rodzaju muzykaliów, charyzmatyczny pedagog wokalistyki, cieszył się autorytetem w środowisku artystycznym.
