Lesław Pawluk

Leslaw Pawluk – tenor, urodzony na kresach w Mielnicy Podolskiej. Studia wokalne odbył w krakowskiej PWSM u prof. Włodzimierza Kaczmara, ukończone dyplomem w 1956 roku. Na stanowisku solisty Filharmonii Krakowskiej zadebiutował w lX symfonii Beethovena pod dyrekcją Waleriana Bierdiajewa. Występował w miejskim Teatrze Muzycznym w Krakowie (Opera), gdzie śpiewał m.in. role Leńskiego w Eugeniuszu Onieginie, oraz Stefana i Damazego w Strasznym Dworze. Laureat II i lV Ogólnopolskiego Konkursu Śpiewaczego w latach 1953 i 1958. Jego liryczny głos został dostrzeżony przez recenzentów. Witold Zechenter pisał wówczas o „lirycznym i ciepłym brzmieniu” oraz „wrodzonej kulturze podania pieśni”. Zygmunt Mycielski po ostatnim konkursie zanotował: „Olbrzymi sukces odniósł Lesław Pawluk, odznaczony III nagrodą. W miarę śpiewania rozgrzewał się, przecudnie zaśpiewał na zakończenie licznych bisów Znasz-li ten kraj. Śpiewa on tenorem lirycznym, umiarkowanie, a z wewnętrznym ogniem i wyrazem, który w połączeniu z tekstem sprawił, że odczułem ciarki, jak przy największych dziełach sztuki. Nie mogę bowiem słuchać „autonomicznie” muzyki, gdy w tej najpiękniejszej chyba pieśni do tego tekstu Goethego, Mickiewicz prowadzi pielgrzyma przez wielkich sto podwoi. Pawluk to wszystko zrozumiał i zaśpiewał”.

Po występach w Teatrach Muzycznych w Gdyni, Łodzi i Warszawie (Operetka) został zaproszony przez dyrektora Bohdana Wodiczkę do Teatru Wielkiego w Warszawie, gdzie zadebiutował partią Dzidziego w Hrabinie. W Teatrze Wielkim – Operze Narodowej w latach 1963 – 1987 wykonywał niezliczone partie tenorowe (ponad 1000 przedstawień), występując u boku wspaniałych śpiewaków, jak m.in.: Jerzy Artysz, Alina Bolechowska, Andrzej Hiolski, Jerzy Kulesza, Bernard Ładysz, Anna Malewicz-Madey, Wiesław Ochman, Bogdan Paprocki, Kazimierz Pustelak, Halina Słonicka, Krystyna Szostek-Radkowa, Bogna Sokorska, Barbara Zagórzanka. Ulubione role to m.in. Damazy w Strasznym dworze, Dzidzi w Hrabinie, Edrisi w Królu Rogerze, solo tenorowe w Harnasiach, Beppo w Pajacach, Arturo w Łucji z Lammermooru, Dancairo w Carmen, Torquemada z Godziny hiszpańskiej oraz role mozartowskie: Monostatos w Czarodziejskim flecie, Basilio w Weselu Figara.

W latach 1980 – 1988 był solistą opery w stołecznym Oper der Stadt Bonn, gdzie występował m.in. w trudnym niemieckim repertuarze (Lulu Albana Berga, Parsifal i Śpiewacy norymberscy Ryszarda Wagnera). Śpiewał tam u boku takich sław jak: Peter Hoffmann, Ryszard Karczykowski, Rene Kollo, Renata Scotto czy Bernd Weikl. Ceniony interpretator pieśni dokonał wielu nagrań radiowych (z Teatrem Wielkim również płytowych). Brał udział w wyjazdach zagranicznych Teatru Wielkiego, m.in. do Moskwy, Sztokholmu, Sofii i Stambułu. Występował w kraju i za granicą w licznych koncertach i recitalach. W latach 70. dużo występował i nagrywał muzykę dawną z grupą solistów Musicae Antiquae Collegium Varsoviense. W późnych latach życia, mimo kłopotów zdrowotnych, zawsze pogodny i uśmiechnięty, służył swoją życzliwą krytyką młodym świetnym śpiewakom m.in. Rafałowi Bartmińskiemu, Dariuszowi Machejowi, Rafałowi Siwkowi, Tadeuszowi Szlenkierowi czy Małgorzacie Walewskiej. Zawsze niezwykle lubiany i szanowny przez dawnych i najmłodszych kolegów w zawodzie. Jego małżonką była Janina Anna Pawluk – pianistka, która bardzo często towarzyszyła mu przy fortepianie w jego muzycznej karierze oraz wspomagała w przygotowaniu do licznych występów.