Elektra 18.02.1971

Tragedia w jednym akcie
Elektra
Richard Strauss
18.02.1971
Teatr Wielki w Warszawie, Sala Moniuszki
6

Realizatorzy


Andrzej Kreutz Majewski

Józef Bok

Mariquita Compe

Jerzy Gaczek, Alina Liwska, Janina Pawluk

Joanna Kulmowa

Jan Krenz

Antoni Wicherek

Aleksander Bardini

Donka Madej, Piotr Widlicki

Bogumił Skorski, Marian Tilszer

Edward Wejsis, Romuald Walter

Józef Bok, Henryk Wojnarowski, Zofia Urbanyi-Krasnodębska

Anna Lacewicz, Anna Zakrzewska

Multimedia

Zdjęcia

  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971

  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971

  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971

  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971

  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971

  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971

  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971

  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971

  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971

  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971

  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971

  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971

  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971

  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971

  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971

  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971

  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971

  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971

  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971

  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971

  • Plakat „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971

  • Program „Elektra” - Richard Strauss 5-01-1971

Komentarz

Tragedia grecka o dziewczynie Elektrze, co żyje nadzieją zemsty za śmierć ojca Agamemnona dokonanej przez matkę Klitemnestrę wraz z nowym mężem Egistem, toczy się w spękanych srebrzysto-czarnych załomach dekoracji Andrzeja Majewskiego. Wszyscy dźwigają ciężkie, wyolbrzymiające ich postacie szaty. Przybyły brat Elektry, Andrzej Hiolski – Orestes, czyli ten, który dopełnia krwawej zemsty, nosi na sobie kostium o wadze osiemnastu kilogramów. Orkiestra – w niej czterdzieści instrumentów dętych - liczy ponad sto osób. Dzieło Straussa, wiążąc antyk z dwudziestowiecznym modernizmem, stanowi summę europejskiej kultury i szczytowy punkt rozwoju opery. Realizatorzy dają polską prapremierę Elektry i ogromnie są dumni z jej wystawienia. Przedstawienie jest wielkie pod każdym względem: muzycznej interpretacji partytury, wizji scenograficznej, logiki reżyserskiej, kreacji pięciorga solistów. Ale jest też trudne w odbiorze. W owym ekspresjonistycznym dramacie nie ma arii ani baletu – nie ma niczego, co mogłoby przyciągnąć bywalca Teatru Wielkiego tamtych lat. Rzedniejącej widowni starcza ledwie na sześć spektakli.

autor: Małgorzata Komorowska

Druki teatralne

  • Plakat „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971
  • Program „Elektra” - Richard Strauss 5-01-1971

Kostiumy

  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971
  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971
  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971
  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971
  • „Elektra” Richard Strauss 5-01-1971