Alina Liwska

Alina Liwska, pianistka. Ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Muzyczną w Katowicach w klasie Zbigniewa Śliwińskiego (1962). Już w czasie studiów pracowała w tej uczelni na Wydziale Wokalnym i w klasach kameralistyki. Występowała ze śpiewakami na koncertach i towarzyszyła im na konkursach wokalnych w kraju i za granicą. W 1966 r. przeniosła się do Warszawy i została zatrudniona w Teatrze Wielkim jako korepetytor solistów; w 1974 r. została kierownikiem korepetytorów i pełniła tę funkcję aż do przejścia na emeryturę (1990). Przygotowywała solistów do blisko 60 premier. Były wśród nich niełatwe prapremiery utworów polskich, jak Chłopi Witolda Rudzińskiego (1974) czy Bramy raju Bruzdowicz (1987), a także pierwsze wystawienia w Polsce bądź w Warszawie takich oper, jak Elektra Straussa i Koronacja Poppei Monteverdiego (1971), Falstaff Verdiego i Diabły z Loudun Pendereckiego (1975), Kukiełki mistrza Piotra de Falli (1976), Edyp Enescu i Narciso Domenica Scarlattiego (1978), Wozzeck Berga (1984), Gwiazda Krauzego i Makbet Verdiego (1985), Albert Herring Brittena (1986), Mistrz i Małgorzata Kunada (1987). Pracowała z solistami przy warszawskich premierach dzieł Wagnera: Tannhäusera (1974), Holendra tułacza (1981) i tetralogii Pierścień Nibelunga (1988–1989). Opracowywała też ze śpiewakami ich partie w operach z tzw. żelaznego repertuaru: Mozarta, Verdiego, Moniuszki, Pucciniego, Czajkowskiego, Musorgskiego.

Z niektórymi artystami Teatru Wielkiego współpracowała stale, towarzysząc im przy fortepianie w recitalach i na koncertach (np. z Urszulą Trawińską-Moroz). Miała szeroką znajomość literatury wokalnej, dobrą pamięć i pianistyczną sprawność, w interpretacjach cechował ją umiar właściwy sztuce kameralistyki.